Pro – Taekwondo: μια καλή ιδέα που δεν προχώρησε

πηγή: Pinterest.com

Πριν δέκα περίπου χρόνια, έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια για να δημιουργηθεί μια παγκόσμιας εμβέλειας ομοσπονδία επαγγελματικού Taekwondo βασισμένη στο ITF Taekwondo. Υπήρξε μάλιστα και μια Ελληνική συμμετοχή, που πήγε και καλά. Η προσπάθεια αυτή λειτούργησε για λίγο αλλά δεν κατάφερε να εδραιωθεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Είχε όμως πολλές καλές ιδέες, και το αποτέλεσμα ήταν αγώνες με δράση, κινητικότητα και καθαρή εικόνα που παρέπεμπε σε ITF Taekwondo σε μια πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή.

Ο πρωτεργάτης της προσπάθειας αυτής ήταν ο Κροάτης δικηγόρος Anto Nobilo 8 Dan στο ITF Taekwondo. Ο Nobilo δεν είναι τυχαίος. Αθλητής και ο ίδιος με πολλούς αγώνες και τρόπαια από όλο τον κόσμο, προπονητής της εθνικής ομάδας, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και παγκόσμιος πρωταθλητής στους βετεράνους στην ηλικιακή κατηγορία των 50 ετών. Όμως ήταν σαν δικηγόρος και εκπρόσωπος της Κροατίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για οκτώ χρόνια.

Άς δούμε πως το σκέφτηκε.Ο Nobilo και η ομάδα του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόνο μια οργάνωση με επαγγελματίες αθλητές, μπορεί να διεκδικήσει τηλεοπτικό χρόνο και να δημιουργήσει αθλητές – αστέρια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το Taekwondo όπως είναι, αυτό δεν μπορεί το κάνει. Το μεγάλο κοινό ελκύεται μόνο από τους επαγγελματίες αθλητές.

Σαν βάση θα αξιοποιούταν η μεγάλη παγκόσμια δεξαμενή ερασιτεχνών αθλητών του Taekwondo, περίπου 70.000.000 άτομα. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να συμμετάσχουν.

John Wayne Par: ο άνθρωπος των 10 παγκόσμιων τίτλων

Μπορεί κάποιος να έχει κατακτήσει 10 παγκόσμιους τίτλους; Μπορεί να αγωνίζεται στα 41 του σε ψηλό επίπεδο σε όλο τον κόσμο και να νικά; Ναι αν τον λένε John Wayne Parr.

Ο John Wayne Parr ή JWP όπως είναι γνωστός, είναι Αυστραλός. Γεννήθηκε στις 25 Μαΐου του 1976 και 11 χρόνια μετά μπήκε στον χώρο των πολεμικών τεχνών. Ξεκίνησε, όπως πολλοί μεγάλοι μαχητές των ρινγκ, με Taekwondo. Είχε τους αγώνες στο αίμα του. Σε αγώνες στην περιοχή του Queensland to 1988 έχασε στον τελικό και αρκέστηκε στο αργυρό μετάλλιο. Στο Kick boxing μπήκε στα 14 του και στα 16 βρήκε στον δρόμο του στο Muay Thai, με προπονητή τον Blair Moore. Με την καθοδήγησή του έπαιξε 13 αγώνες και στα 17 του κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή Αυστραλίας στα 63 κιλά. Συνέχισε να αγωνίζεται μαζεύοντας νίκες και εμπειρία, όταν στα 19 του γνωρίστηκε με τον Richard Vell, έναν ιδιοκτήτη εστιατορίου και ανέπτυξαν μια σχέση πατέρα – γιού. Το εστιατόριο λεγόταν Boonchu Thai food. Ο Vell τον στήριξε στην απόφασή του να πάει να εκπαιδευτεί στην Ταϋλάνδη. Στην Pattaya και μετά στην Bangkok ο Parr, με την επίβλεψη κορυφαίων προπονητών του στυλ πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Στην Ταϋλάνδη έμεινε συνολικά τέσσερα χρόνια. Έπαιξε 30 αγώνες και κέρδισε δύο παγκόσμιους τίτλους. Το μαχητικό του πνεύμα και οι επιτυχίες του κέρδισαν τους Ταυλανδούς που το 1997 του απένειμαν τον τίτλο του καλύτερου Farang (μη Ταυλανδού) μαχητή. Πολύ σημαντικό το ότι αγωνίστηκε τρεις φορές στο Lumpinee Stadium στην ετήσια γιορτή για τα γενέθλια του Βασιλιά. Οι αγώνες αυτοί είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση της χώρας και απλά τους βλέπει όλη η Ταϋλάνδη.

Lumpinee Boxing Stadium: ο άλλος «ναός» του Muay Thai

Το Lumpinee Boxing Stadium βρίσκεται στην Bangkok και είναι το παγκόσμιο σύμβολο του σύγχρονου Muay Thai. Χρονικά είναι το δεύτερο στάδιο «ναός» του  Muay Thai. Άνοιξε περίπου δέκα χρόνια μετά το Rajadamnern και ανήκει στον Βασιλικό Ταυλανδέζικο στρατό. Όλα τα έσοδά του πηγαίνουν για την κάλυψη εξόδων του στρατού της χώρας.

Το Lumpinee άνοιξε στις 8 Δεκεμβρίου του 1956. Βρισκόταν στην λεωφόρο Rama IV κοντά στο πάρκο Lumpinee έως τις 8 Φεβρουαρίου 2014 οπότε και άνοιξε για τελευταία φορά. Μεταφέρθηκε στην λεωφόρο Ram Intra και oι πρώτοι αγώνες έγιναν στις 11 Φεβρουαρίου του 2014, μόλις τρεις μέρες αργότερα. Επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 28 Φεβρουαρίου του 2014. Το νέο γήπεδο έχει πλέον χωρητικότητα 5000 θεατών.

Rajadamnern Stadium: ο "ναός" του Muay Thai

Το Muay Thai είναι το πιο γνωστό Ταυλανδέζικο μαχητικό στυλ. Στην Bangkok υπάρχουν δύο «ναοί» του στυλ. Το Rajadamnern Stadium και το Lumpinee Boxing Stadium.

Η ιστορία του Rajadamnern αρχίζει το 1941, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ταϋλάνδης έδωσε εντολή να κατασκευαστεί ένα εθνικό γήπεδο πυγμαχίας στην λεωφόρο Rajadamnern. Η έναρξη των εργασιών συγκεκριμένα έγινε την 1^η Μαρτίου του 1941. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το έργο σταμάτησε μέχρι τον Αύγουστο του 1945. Μόλις τέλειωσε ο πόλεμος οι εργασίες συνεχίστηκαν και σε τέσσερις μήνες, συγκεκριμένα στις 23 Δεκεμβρίου του 1945 ήταν έτοιμο.

Gongkwon Yusul: το Κορεάτικο Mixed Martial Arts Budo

Είναι παγκόσμια η τάση της δημιουργίας υβριδικών συστημάτων πολεμικών τεχνών. Όλοι θέλουν να παρουσιάσουν συστήματα που να περιλαμβάνουν τεχνικές χτυπημάτων, λαβές, μεθόδους ανατροπών και μάχης εδάφους.  Στην Ασία, που υπάρχει μεγάλο υπόβαθρο πολεμικών τεχνών, είναι πιο εύκολο και πιο αναμενόμενο για τέτοιες πρωτοβουλίες.

Στην Κορέα, ένα σύστημα που προβάλλεται σαν Κορεάτικο ΜΜΑ είναι το Gongkwon Yusul, του Grand Master Kang Jun. Άς δούμε αναλυτικά τι έχει να προτείνει. 

πηγή: You Tube

Ο Kang Jun γεννήθηκε στις 29 Μαΐου του 1969 στην Σεούλ της Νότιας Κορέας. Στα 10 του μπήκε, με την υποστήριξη του πατέρα του, στον χώρο των πολεμικών τεχνών με μία τέχνη που λεγόταν Pal Kwang Ryu Yu Sul. Ο εκπαιδευτής του ήταν ο Grand Master Ki Taek Lee, καλός φίλος του πατέρα του. Το Pal Kwang Ryu Yu Sul ήταν αυτό που στην Ιαπωνία λεγόταν Hakko Ryu Jujitsu, ένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά στυλ Jujitsu.

Ο Kang ασκήθηκε στο στυλ μέχρι τα 14. Κατόπιν το ενδιαφέρον του στράφηκε στο Judo στο οποίο υπήρξε και αθλητής. Στη συνέχεια ήρθε το Hapkido. Με την προηγούμενη εμπειρία του δεν άργησε να ανέβει στην ιεραρχία και να πάρει τον τίτλο του Master. Όμως ο Kang δεν σταμάτησε σε αυτό. Συνέχισε την αναζήτηση. Εκπαιδεύτηκε στο Kyuk Tu Gi, το Κορεάτικο Kick boxing, το Geumdo (Kendo), το Taekwondo, το Teuk Gong Moo Sul, το Taekkyon  και άλλα Ιαπωνικά και Κορεάτικα στυλ. Μελέτησε διάφορες θεωρίες μεταξύ παραδοσιακών τεχνών και μαχητικών στυλ. Επίσης πήρε ειδικότητα Taekwondo από το Πανεπιστήμιο HSD.

Kudo το ιαπωνικό Mixed Martial Arts Budo

Τό Kudo είναι ένα νέο σχετικά μαχητικό στυλ που οργανώθηκε από τον Grand Master Takashi Azuma. O Azuma, όπως είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, είναι άνθρωπος του Kyokushinkai Karate, μαθητής του Mas Oyama, αλλά και Judoka με 3^ο Dan. Με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του και καλές θέσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα, κατάλαβε ότι στο Kyokushinkai υπήρχαν δύο κύρια προβλήματα. Το πρώτο ήταν η μεγάλη πιθανότητα για σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι. Το δεύτερο, δεδομένου ότι στους αγώνες του συστήματος δεν υπήρχε διαχωρισμός των αθλητών σε κατηγορίες βάρους, ότι οι μικρόσωμοι αθλητές δεν είχαν και πολλές ελπίδες να νικήσουν, αφού δεν τους δινόταν η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν και άλλες τεχνικές που θα τους έδιναν μια παραπάνω αποτελεσματικότητα απέναντι σε βαρύτερους αντιπάλους. Η πρόταση του Azuma ήταν ένας τρόπος μάχης που θα περιλαμβάνει τεχνικές του Kyokushinkai και τεχνικές του Judo. Αργότερα προστέθηκαν και τεχνικές από το Muay Thai και το Jujitsu. Για ασφάλεια στον προστατευτικό εξοπλισμό περιελήφθη κράνος, για να παρέχεται προστασία σε όλο το κεφάλι και που στο εμπρός μέρος, στο πρόσωπο, είχε πολύ ανθεκτικό διαφανές πλαστικό. Επίσης στα προστατευτικά υπήρχαν και μικρά γάντια. Αυτό που προέκυψε ήταν ένα στυλ μάχης που περιελάμβανε λακτίσματα πλήρους επαφής σε όλο το σώμα και τα πόδια, όπως στο Kyokushinkai, γροθιές και αγκωνιές στο σώμα αλλά και στο κεφάλι, δηλαδή στο κράνος, ανατροπές, μάχη εδάφους, κλειδώματα σε αρθρώσεις, πνιγμούς, στραγγαλισμούς και ακινητοποιήσεις.

Τakashi Azuma: ο δημιουργός του Kudo

Ο Takashi Azuma είναι ένας πρωτοπόρος. Δεν είναι γνωστός στην Ελλάδα. Η συνεισφορά του όμως στις πολεμικές τέχνες είναι η δημιουργία του στυλ Kudo, μιας μορφής Karate πλήρους επαφής με βάση το Kyokushinkai Karate. Άς τα δούμε όμως πιο αναλυτικά.

Γεννήθηκε το 1949 στην πόλη Kesennuma της Ιαπωνίας. Πολεμικές τέχνες άρχισε στο σχολείο, σε ηλικία 16 ετών, το 1965, κάνοντας Judo. Αφού ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία, το 1972, έγινε μαθητής του Masutatsu Oyama, του ιδρυτή του Kyokushinkai Karate. Μετά από ένα χρόνο σκληρής προπόνησης δημιούργησε και διηύθυνε το τμήμα Kyokushinkai Karate του Πανεπιστημίου Waseda όπου σπούδαζε αγγλική λογοτεχνία.