Martyn Ford: εμένα μου άρεσε το κρίκετ

Ο Martyn ήταν ένας ταλαντούχος παίκτης του κρίκετ. Ψηλός, λεπτός και με ταλέντο, ζούσε έχοντας σαν όνειρο μια καριέρα σαν επαγγελματίας παίχτης του κρίκετ. 

Όμως η μοίρα είχε αποφασίσει αλλιώς. Σε μια προπόνηση τραυματίστηκε. Μετά τον τραυματισμό εκδηλώθηκε μια σοβαρή περίπτωση αδενικού πυρετού (μολυσματική μονοπυρήνωση). Όλο αυτό το πράγμα διήρκεσε ένα χρόνο. Αυτό το διάστημα ουσιαστικά τον έβγαλε από την πορεία που ονειρευόταν. Το κρίκετ απομακρυνόταν μαζί με το όνειρο μιας επαγγελματικής καριέρας. 

Όμως ο Martyn δεν είχε "τελειώσει". Ασχολήθηκε με την γυμναστική, μπήκε στον χώρο των γυμναστηρίων. Και αυτό, από διέξοδος έγινε πάθος. Ασχολήθηκε με το bodybuilding. Είχε τα σωματικά προσόντα. Δούλεψε σκληρά, Δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Ένας άλλος δρόμος ανοιγόταν εμπρός του. 

Σήμερα ο Martyn είναι 33 ετών. Εκτός από αυτό είναι και ένας γίγαντας 2,03 m και 145 κιλών. είναι διάσημο μοντέλο ειδών γυμναστικής, ιδιοκτήτης γυμναστηρίου, και ηθοποιός. Από τα μέσα ενημέρωσης έχει χαρακτηριστεί ως ο "τρομακτικότερος άνθρωπος του πλανήτη", ενώ έχει εμφανιστεί σε πολλά τηλεοπτικά σόου και κινηματογραφικές ταινίες.

Δείτε την εξέλιξή του:

Έχει παίξει στην ταινία Undisputed ΙΙΙ: Redemption και Boyka Undisputed 4, με τον Scott Atkins,

Η προπόνησή του περιλαμβάνει μία περίοδο 4-5 εβδομάδων και μία εβδομάδα όπου δουλεύει για αύξηση του όγκου. Για την φυσική του κατάσταση κάνει ΜΜΑ 2 φορές την εβδομάδα και 2-3 φορέςBrazilian Jujitsu στην Ακαδημία Gracie. 

Γιατί αυτή η ιστορία έχει θέση στο blog μας;


Γιατί ο Martyn πρόκειται να αγωνιστεί σε αγώνα MMA της πολωνικής KSW, που δεν απαιτεί επαγγελματική άδεια. 

Δείτε τον να προπονείται και να ... καταστρέφει σάκους:

Αντίπαλός του; 


Ο Sajad Gharibi. Ο Sajad είναι Ιρανός, έχει πολεμήσει κατά του ISIS, ζυγίζει 156 κιλά και είναι πιο γνωστός ως "ο Ιρανός Hulk". 

Δείτε περί τίνος πρόκειται:

Εδώ το σχετικό διαφημιστικό του αγώνα. 

Το τι θα δούμε είναι πάντως άγνωστο. Γιατί και οι δύο εκτός από τεράστιοι δεν έχουν σχέση με κάποιο μαχητικό στυλ. Απλώς θα δούμε δύο γίγαντες να συγκρούονται. 

Ένα ακόμη διαφημιστικό κατασκεύασμα. 

Οι καλύτερες σκηνές μάχης με σπαθιά

Για πολλούς η καλύτερη Ιαπωνική ταινία με σκηνές μάχης με σπαθιά είναι η "Zatoichi Challenged" του 1967.

Δείτε την καλύτερη στιγμή της:

Για τους παλιότερους ίσως είναι αυτή που ακολουθεί. Είναι σκηνή μονομαχίας από την ταινία αριστούργημα του Ακίρα Κουροσάβα "The 7 Samurai" του 1954.  

Η σκηνή δείχνει το πραγματικό πνεύμα του Budo, με τον πιο λιτό και περιεκτικό τρόπο.

Κάνοντας τα πράγματα να φαίνονται εύκολα

Το πρόβλημα όταν έχετε μπροστά σας μεγάλους εκπαιδευτές, είναι ότι σας κάνουν να πιστέψετε ότι αυτά που κάνουν είναι εύκολα, ότι γίνονται εντελώς φυσικά.

Στο βίντεο που ακολουθεί που παρουσιάζει τεχνικές Hapkido, μας κάνει το ίδιο ο κύριος δεξιά. Ποιός είναι; Το όνομα του φαίνεται στην ταμπέλα στο βάθος: Ji Han Jae, ναι είναι ουσιαστικά ο δημιουργός του στυλ.

Και μερικές όμορφες εφαρμογές από τα Poomsae

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μερικές όμορφες εφαρμογές των τεχνικών των Poomsae, που μας θυμίζουν τις μαχητικές ρίζες του σημερινού αθλήματος.

Είναι ενδιαφέρον ότι παράλληλα μπορείτε να δείτε και τις επίσημες ονομασίες των τεχνικών.

Θάνατος 13 χρονου Thai boxer από εγκεφαλική αιμορραγία

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Μπανγκόκ η κηδεία του 13χρονου Anucha Tasako. Ο Anucha ήταν επαγγελματίας μαχητής του Muay Thai και το απόγευμα της περασμένης Κυριακής τραυματίστηκε πολύ βαριά σε αγώνα. Από τα χτυπήματα προκλήθηκε εγκεφαλική αιμορραγία από την οποία δεν συνήλθε ποτέ.

Αν και 13 χρονών ο Anucha είχε ήδη στο ενεργητικό του 174 αγώνες σε διάστημα 5 ετών. Δηλαδή αγωνιζόταν από τα 8 του και είχε αγώνα κάθε 10 περίπου μέρες. 

Σαν αυτόν είναι και άλλα 300.000 παιδιά που αγωνίζονται επαγγελματικά στην χώρα.

Για αυτά και τις οικογένειές τους το Muay Thai είναι μια σημαντική πηγή εισοδήματος που τους βοηθά να επιβιώσουν και τους μικρούς να πάνε σχολείο.

Εκ των υστέρων το Υπουργείο Αθλητισμού της Ταϊλάνδης πρότεινε την πλήρη απαγόρευση των αγώνων σε παιδιά κάτω των 12 ετών και τους αγώνες παιδιών ηλικίας 12-15 μετά από έγκριση από τις αρχές. Αυτές οι αλλαγές όμως θα μείωναν το θέαμα και τελικά θα έπλητταν την ζωή των μαχητών και των οικογενειών τους. Με τις αλλαγές επίσης διαφωνούν πολλοί μεταξύ των οποίων και οι παλιοί αθλητές και παράγοντες του στυλ, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και πολιτιστικούς λόγους.

Κατηγορούν επίσης τον διαιτητή που δεν διέκοψε τον αγώνα όταν είδε ότι ο Anucha έδειχνε αδύναμος για να συνεχίσει. Μπορεί και να είναι αλήθεια αλλά αυτό ακυρώνει την ευθύνη όλων των άλλων;

Όπως υποστηρίζουν οι κανονισμοί δεν αλλάζουν γιατί η βιομηχανία των αγώνων βγάζει πολλά χρήματα και η κυβέρνηση δεν έχει τα κότσια για να προωθήσει τις αλλαγές.

Πάντως για την ιστορία, οι γονείς του Anucha δήλωσαν ότι δεν θα προσφύγουν στην Δικαιοσύνη

Η Ένωση του αθλήματος προτείνει να μην συμμετέχουν σε αγώνες παιδιά κάτω των 10 ετών. Μία ακτινολόγος που έχει ασχοληθεί με τα τραύματα των παιδιών αυτών, και που μπορείτε να δείτε στο δεύτερο βίντεο, προτείνει να μην αγωνίζονται κάτω των 18 ετών. Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να περάσει.

Εδώ βλέπουμε το τέλος του αγώνα και το νοκ άουτ:

Στην συνέχεια βλέπουμε δύο ιστορίες όμοιες με του μικρού της ιστορίας μας. Και τα δύο  βίντεο είναι εξαιρετικά και παρουσιάζουν την πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά αυτά στην Ταϊλάνδη. 

Παρατηρείστε το τι τραβά ο μικρός στο πρώτο στην προσπάθειά του να χάσει βάρος για να περάσει στην ζύγιση. Οι μέθοδοι αυτές στην Δύση θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν βασανισμός ή κακοποίηση. Να θυμίσουμε ότι πρόκειται για παιδί στην ανάπτυξη.

Τι μπορούμε να πούμε για τον πατέρα που βάζει το παιδί του να "εργαστεί", φορτώνοντας του την ευθύνη που έχει αυτός να θρέψει την οικογένειά του; Για το ότι το εκθέτει στην βεβαιότητα του τραυματισμού, γνωρίζοντας ότι θα υποστεί μόνιμες βλάβες στον εγκέφαλό του; Το ότι το καταδικάζει με τον τρόπο αυτό στην μόνιμη υστέρηση έναντι των άλλων; Τι πρέπει να σκεφτούμε για τους θεατές που αρέσκονται να βλέπουν δύο παιδιά να τραυματίζονται, να φθείρονται αγωνιζόμενοι; Τι είναι αυτό που τους δίνει χαρά σε αυτή την διαδικασία; 

Και η χώρα τους πως το δέχεται αυτό; Γιατί δεν το απαγορεύει προστατεύοντας την επόμενη γενιά των πολιτών της; Μετρώντας από τη μια τα χρήματα και τις "πιέσεις" και από την άλλη την υγεία των παιδιών τι επιλέγει;

Το Muay Thai σίγουρα έχει ενδιαφέρον από τεχνική άποψη. Η συνεισφορά του με τεχνικές στο ΜΜΑ, που αυτή την εποχή κυριαρχεί παγκόσμια, το κάνει ακόμη πιο εμπορικό. Αλλά σε αυτό θα πρέπει να συμμετέχουν ενήλικοι αποφασίζοντας μόνοι τους για το τι θα κάνουν με την υγεία τους. Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να περιμέναμε είναι παιδικοί αγώνες με όλα τα προστατευτικά και λιγότερους γύρους για να αποφεύγονται τραυματισμοί. Οι θεατές ας βολευτούν με τις καλές τεχνικές. Ίσως έτσι αποδείξουν ότι και αυτοί προσπαθούν να ξεφύγουν από την κυριαρχία του ενστίκτου.

Ο επόμενος αντίπαλος του Floyd Mayweather;

Δείτε αυτόν τον μαχητή:

Τα στατιστικά του;

Σαν ερασιτέχνης: 111 αγώνες, 105 νίκες, 62 νοκ άουτ, 5 ήττες, 1 ισοπαλία.

Σαν επαγγελματίας Kick boxer: 27 αγώνες, 27 νίκες, 20 νοκ άουτ.

Στο ΜΜΑ: 4 αγώνες, 4 νίκες, 2 νοκ άουτ, 1 νίκη με υποταγή, 1 νίκη με απόφαση.

Είναι μόλις 20 ετών ζυγίζει 55 κιλά και έχει ύψος 1,65 m. 

Με αυτόν επρόκειτο να αγωνιστεί ο Mayweather σε ένα αγώνα πολλών εκατομμυρίων, λέγεται από 110.000.000 - 200.000.000. 

Μάλλον η συμφωνία χαλάει, ξένα sites χρησιμοποιούν την λέξη "φιάσκο" γιατί είχε ανακοινωθεί επίσημα. 

Ακόμη και τώρα κανείς δεν γνωρίζει με τι κανόνες θα αγωνίζονταν, boxing, kick boxing, MMA; και σε ποιά κατηγορία βάρους; Θα ήταν κανονικός αγώνας ή αγώνας επίδειξης;

Θα δούμε στην συνέχεια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο νεαρός "τό 'χει"! 

Ανάλυση του αγώνα της νέας Παγκόσμιας πρωταθλήτριας Έλενας Χατζηλιάδου

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε τον τελικό αγώνα του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μεταξύ της Ελένης Χατζηλιάδου και της Γιαπωνέζας Αγιούμι Ουεκούσα, με νικήτρια την Ελληνίδα αθλήτρια. 

Παρατηρείστε ότι η Έλενα είναι λίγο ψηλότερη από την αντίπαλό της, έχει μακρύτερα άκρα και μπορεί έτσι να παίρνει πιο μακρινούς πόντους.

Για να κερδίσει περισσότερη ταχύτητα στις μετατοπίσεις, έχει πιο βαθιά στάση για να κρατά το κέντρο βάρους χαμηλότερα. Αντίθετα η Γιαπωνέζα διατηρεί πιο όρθια στάση με τα πόδια σχεδόν ίσια.

Στο 1:40 του αγώνα η Αγιούμι επιχειρεί κυκλικό λάκτισμα. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να περάσει τέτοιο χτύπημα σαν πρώτο, ξεκινά από πολύ μακρυά και φαίνεται. Κρατά όμως το πόδι της λυγισμένο ενώ η Ελληνίδα δεν είχε κίνηση προς τα εμπρός. Προφανώς δεν περιμένει να πετύχει πόντο σε τόσο έμπειρη αντίπαλο και μάλιστα σε τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ήταν παγίδα για να παρασύρει την Ελληνίδα να μπεί και να πέσει στην αντεπίθεση. Αυτό φυσικά δεν έγινε. 

Τον πρώτο πόντο η Ελληνίδα τον πήρε παίρνοντας το timing στα πατήματα της Γιαπωνέζας. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν με χέρι. Γρήγορη τεχνική μετά από γρήγορο μπάσιμο και κλείσιμο της απόστασης. Αν επιχειρούσε λάκτισμα, δηλαδή μία αργή σχετικά τεχνική για την μεταξύ τους διαφορά ύψους θα έδινε χρόνο αντίδρασης στην αντίπαλό της και θα έχανε τον χρονικό πλεονέκτημα.

Στην επόμενη φάση, στην αναμενόμενη αντίδραση της Αγιούμι αποφεύγει τα χτυπήματα και κλείνει τις γωνίες. 

Στις τρείς επόμενες απανωτές επιθέσεις η Ελληνίδα αποφεύγει υποδειγματικά αυξάνοντας την απόσταση του κεφαλιού της από τα χέρια της αντιπάλου της και αλλάζει πολύ καλά κατεύθυνση πετώντας και 1-2 χτυπήματα για αντεπίθεση που αν δεν της δίνουν πόντο κόβουν τον ρυθμό της Γιαπωνέζας.

Από το 1:10 του αγώνα το παιχνίδι έχει κριθεί. Η αντίπαλος επιχειρεί με πόδια που δεν ανησυχούν την Ελληνίδα. Προσπάθεια για λάκτισμα από μικρή απόσταση και ενώ είναι μέσα στην συμπλοκή, που αν και ήταν καλή έμπνευση, δεν περνά. Δεν περνά γιατί η Ελληνίδα αντιλαμβανόμενη ότι έχασε το timing συνεχίζει το μπάσιμο και προχωρά για αγκάλιασμα, οπότε το λάκτισμα βρίσκει στην πλάτη. Έχουν μείνει μόνο 50 δευτερόλεπτα για το τέλος και η πίεση είναι όλη στην Γιαπωνέζα.

Ακολουθούν συνεχείς επιθέσεις, εναλλαγές τεχνικών ποδιών, χεριών, αλλαγές γωνιών, ρυθμού, αποστάσεων αλλά άνοιγμα για πόντο δεν υπάρχει.

Στο 0:29 του αγώνα η Αγιούμι επιχειρεί τον αιφνιδιασμό, επίθεση με κοντό όπλο, χέρι, από μεγάλη απόσταση. Παραλίγο γλυτώνει την κόντρα που βγαίνει με το πόδι στο κεφάλι. Ριψοκίνδυνη επιλογή που φανερώνει ότι οι συμβατικές επιλογές δεν λειτουργούν. Η πίεση είναι εμφανής.

Στο 0:24 του αγώνα παραλίγο η Έλενα παραλίγο να πάρει και τρίτο πόντο με το χέρι, με ίδιο τρόπο όπως στον δεύτερο πόντο του αγώνα. 

Στο 0:14 η Γιαπωνέζα παίρνει παρατήρηση για κράτημα. Δεν είχε να χάσει κάτι, αν πέρναγε θα είχε πλεονέκτημα γιατί θα ακινητοποιούσε στιγμιαία την γρήγορη Ελληνίδα. 

Ακολουθεί η τελική επίθεση διαρκείας της Γιαπωνέζας για να γυρίσει το παιχνίδι. Στο 0:10, στο 0:05, στο 0:03, στο 0:02 αντεπιθέσεις με χέρι της Έλενας που βρίσκει ανοίγματα και ξέρει ότι είναι η κυρίαρχος, αστοχούν στο χιλιοστό.

Ο αγώνας τελειώνει. Εξαιρετικές αθλήτριες και οι δύο. Η Ελληνίδα πρέπει να πούμε ότι δεν άφησε περιθώρια σε κανένα σημείο του αγώνα, δεν απειλήθηκε ουσιαστικά. Άξιζε την νίκη και με το παραπάνω. Καταπληκτική δουλειά έκανε ο προπονητής της, πολύ καλά διαβασμένος, έστησε τέλεια την αθλήτριά του, επιτρέποντάς της με τον τρόπο αυτό να κάνει το παιχνίδι της και να πάρει τους πόντους της και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. 

WUKO 2018 WORLD CUP

Το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο της WUKO πρόκειται να γίνει στις 17 και 18 Νοεμβρίου στο Ούντινε, 100 χλμ από την Βενετία. Ένα πολύ σημαντικό πρωτάθλημα με μαχητές από όλο τον κόσμο. 

Μεταξύ των κριτών -  διαιτητών θα είναι η Sensei Κατερίνα Λουκοπούλου. 

Αν μπορείτε μην το χάσετε, η Βενετία και από εκεί το Ούντινε είναι πιο κοντά απ΄ όσο φαίνεται. 

Είναι βέβαιο πως ο θέαμα θα σας αποζημιώσει.

Το τεστ των 100 Kumite του Kyokushin

Ο ιδρυτής του Kyokushin Masutatsu Oyama ήταν ένας σκληρός τύπος. Θέλοντας να δημιουργήσει μια μέθοδο αυτοάμυνας δημιούργησε το στυλ του όπου επιτρέπεται η πλήρης επαφή με λακτίσματα σε όλο το σώμα και με τα χέρια στον κορμό, όχι όμως στο κεφάλι. Τα μόνα προστατευτικά που επιτρέπονται είναι μια μασέλα για τα δόντια και σπασουάρ για τα γεννητικά. Η άποψη του στυλ αποτυπώνεται στα λόγια του Oyama: «Η καρδιά του Kyokushin είναι η πραγματική μάχη. Δεν μπορεί να υπάρξει απόδειξη χωρίς πραγματικές μάχες. Χωρίς απόδειξη δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν υπάρχει σεβασμός».

Στην αναζήτησή του για την δημιουργία των Αρχών του συστήματος, έψαχνε για μια υπέρτατη προσπάθεια που θα συνδύαζε όλα τα στοιχεία που ήθελε να αναδείξει το Kyokushin και η οποία θα οδηγούσε στον τίτλο του εκπαιδευτή.

Και την βρήκε.

Στα μέσα του 19^ου αιώνα ζούσε ένας μεγάλος εκπαιδευτής του σπαθιού. Ήταν ο Yamakaaka ή Yamaoka Tesshu, ο οποίος ήταν και ιδρυτής της σχολής Hokushin Itto Ryu. Αυτός λέγεται ότι είχε ολοκληρώσει μια σειρά από 100 μονομαχίες, στις οποίες και νίκησε χρησιμοποιώντας το shinai, το σπαθί από μπαμπού που χρησιμοποιεί το Kendo.

Την εποχή του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε ένας άλλος μαχητής που ενέπνευσε τον Oyama, ο Masahiko Kimura. Ο Kimura ήταν Judoka, 12 χρόνια πρωταθλητής Ιαπωνίας και όπως έλεγε ο Oyama ήταν ο μόνος άνθρωπος που γνώριζε να εκπαιδεύτηκε πιο σκληρά από τον ίδιο. Αυτός είχε αγωνιστεί εναντίον 100 αντιπάλων σε δύο συνεχείς ημέρες και τους νίκησε όλους.

Αυτό ήταν! Όμως σαν πραγματικός ηγέτης ο Oyama αποφάσισε να δοκιμάσει πρώτα ο ίδιος τις ικανότητές του. Μάζεψε τους καλύτερους μαθητές του και αγωνίστηκε 100 φορές. Τους νίκησε όλους. Κανείς δεν αμφισβήτησε την ικανότητα και την αποφασιστικότητά του, αν και τραυματίστηκε σοβαρά στην διαδικασία.  

Έτσι εφάρμοζε το τεστ των 100 Kumite για όσους επρόκειτο να εξεταστούν για το 4^ο ή το 5^ο Dan.

Δείτε το τεστ του Νο 20 Judd Reid. Ο προπονητής του με την μαύρη μπλούζα και το μουστάκι, αριστερά στην οθόνη, που τον βλέπουμε να τον φροντίζει και να του δίνει οδηγίες,  είναι ο Έλληνας Nicholas Pettas, μεγάλο όνομα του στυλ στην Ιαπωνία

Όμως σύντομα είδε ότι δεν ήσαν όλοι διατεθειμένοι να περάσουν αυτό το μαρτύριο για να πάρουν τα υψηλά Dan. Τους έλειπε η αποφασιστικότητα. Έτσι το τεστ αυτό κατέληξε να είναι προαιρετικό και ίσχυε μόνο για όσους ήθελαν να κάνουν τα πράγματα με τον «σωστό» τρόπο.

Αρχικά οι αγώνες θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν σε δύο συνεχείς μέρες, αλλά μετά το 1967 ο Oyama αποφάσισε να γίνονται όλοι την ίδια μέρα.

Τώρα οι κανόνες του: Η διάρκεια των μονομαχιών ήταν από 1:30 – 2:00 λεπτά. Άρα μιλάμε για συνολικό χρόνο που θα μπορούσε να φθάσει και τα 200 λεπτά, περίπου τρεισήμισι ώρες μάχης, κάτι  που δεν υπάρχει σε κανένα αγώνισμα επαφής στον κόσμο. Για να περάσει ο εξεταζόμενος έπρεπε να νικήσει τους περισσότερους αγώνες, δηλαδή τουλάχιστον 51. Αν έπεφτε κάτω θα έπρεπε να σηκωθεί το αργότερο σε 5 δευτερόλεπτα, αλλιώς έχανε τον αγώνα. Το διάλειμμα μεταξύ των αγώνων ήταν 1 λεπτό. Αν ο αριθμός των αντιπάλων δεν επαρκούσε, τότε κάποιοι μπορούσαν να αγωνιστούν περισσότερες φορές. 

 Δείτε πως το περιγράφει ο Kenji Yamaki, Νο 13 στην λίστα:

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι για κάποιους η εξέταση θα έπρεπε να γίνεται στην γνώση της τεχνικής και όχι στις ικανότητες στον αγώνα, κάτι που μπορεί να δοκιμαστεί και σε ένα τουρνουά.

Εδώ ο Hajime Kazumi, Νο 16:

Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που πέρασαν το τεστ. Να σημειώσουμε πριν αρχίσετε το διάβασμα, ότι ο Νο 4, ο Shigeru Oyama αγωνίστηκε συνολικά σε 120 αγώνες σε δύο μέρες, ο Νο 7 ο Howard Collins ήταν αυτός που έκανε το τεστ σε μία μέρα. Όμως το εντυπωσιακό είναι το Νο 17, η Naomi Ali, η μοναδική γυναίκα που ολοκλήρωσε τα 100 Kumite!

1.      Masutatsu Oyama             Japan

2.      Steve Arneil                      UK/South Africa (21 Μαΐου 1965)

3.      Tadashi Nakamura            Japan (15 Οκτωβρίου 1965)

4.      Shigeru Oyama                 Japan (17 Σεπτεμβρίου 1966)

5.      Loek Hollander                The Netherlands (5 Αυγούστου 1967)

6.      John Jarvis                        New Zealand (1967)

7.      Howard Collins                United Kingdom (1 Δεκεμβρίου 1972)

8.      Miyuki Miura                   Japan (13 Απριλίου 1973)

9.      Shokei Matsui                  Japan (18 Απριλίου 1986)

10.  Ademir da Costa               Brazil (25 Απριλίου 1987)

11.  Keiji Sampei                     Japan (24 Φεβρουαρίου 1990)

12.  Akira Masuda                   Japan (19 Μαΐου  1991)

13.  Kenji Yamaki                    Japan (22 Μαρτίου 1995)

14.  Marius Schoeman             South Africa (23 Μαρτίου 1996)

15.  Francisco Filho                 Brazil, (22 Μαρτίου 1995)

16.  Hajime Kazumi                 Japan (13 Μαρτίου 1999)

17.  Naomi Ali                         Australia (4 Ιουλίου 2004)

18.  Arthur Hovhannisyan       (26 Μαρτίου 2009)

19.  Emmanuel Beaufils,         Argentina 8 Σεπτεμβρίου 2011)

20.  Judd Reid                          Australia 22 Οκτωβρίου 2011) 

21.  Tariel Nikoleishvili           Russia (26 Απριλίου  2014) 

22.  Abdullah Tarsha,               Saudi Arabia (2 Ιουνίου 2016)

23.  Takuma Kouketsu            Japan (26 Νοεμβρίου 2017)

24.  Daniel Sanchez                Spain (2018)

Ο Oyama ήταν πραγματικός ηγέτης, αυτό που απαιτούσε από τους άλλους το εφάρμοζε πρώτα στον εαυτό του. Εδώ όμως θα πρέπει να σημειώσουμε μια λεπτομέρεια: ότι ο ίδιος έκανε 3 φορές το τεστ, σε 3 συνεχόμενες μέρες αντιμετωπίζοντας δηλαδή συνολικά 300 αντιπάλους, νικώντας τους όλους!

Kote Kitae: μετατρέποντας το σώμα σε "όπλο"

Αν στον χώρο των πολεμικών τεχνών αναφέρετε την ορολογία «ψήσιμο», οι περισσότεροι θα σκεφτούν την αναισθητοποίηση που προκαλούν στα πόδια και κυρίως στα καλάμια τους οι μαχητές του Muay Thai για να αντέχουν τον πόνο από τα low kicks.

Στο παραδοσιακά στυλ Karate της Okinawa Uechi Ryu, Goju Ryu, Shito Ryu, Shorin Ryu η σκλήρυνση αυτή είναι μια αρχαία μέθοδος και λέγεται Kote Kitae και περιλαμβάνει πολλά περισσότερα.

Το Kote Kitae συνιστά απομονωτική άσκηση. Δεν είναι μέθοδος συνδυασμού των «όπλων» αλλά μέθοδος που μετατρέπει τα ανθρώπινα μέλη σε όπλα. Είναι ένα μέρος της εξάσκησης που τα αποτελέσματά της διαπερνούν όλες τις τεχνικές, αυξάνοντας σε μεγάλο βαθμό την ισχύ πυρός τους.

Στα στυλ αυτά, που στην πραγματικότητα λειτουργούν ακόμη σαν πολεμικές τέχνες παρά σαν αθλήματα, επικρατεί κατ’ αρχήν η άποψη ότι η καλά οργανωμένη, προοδευτική και ελεγχόμενη σκλήρυνση δεν είναι επικίνδυνη. Και αυτό είναι αλήθεια αφού η προοδευτικότητα στην εξάσκηση επιτρέπει στον σώμα να προσαρμόζεται στο νέο αυτό ερέθισμα χωρίς τραυματισμό. Η εξάσκηση των τεχνικών στον αέρα συνιστούν μια ελλιπή προσπάθεια στην αναζήτηση της αλήθειας, και ότι αν σκληρύνει το σώμα το μυαλό θα πάει έως το τέλος της ζωής με αρμονία.

Η σκλήρυνση των χτυπημάτων των χεριών και των ποδιών σε ατομικό επίπεδο, γίνεται συνήθως με την χρήση της makiwara και βαρείς σάκους γεμάτους με άμμο.

Η σκλήρυνση των αμυντικών «εργαλείων», των πήχεων, γίνεται συνήθως με δύο ασκούμενους να συγκρούουν τους βραχίονες με διάφορους τρόπους και με διαφορετικές γωνίες.

Για την σκλήρυνση των ποδιών ο ένας ασκούμενος εκτελεί λακτίσματα σε διάφορα σημεία του ποδιού, από διάφορες γωνίες ώστε να «ψηθούν» αν είναι δυνατόν όλα τα σημεία των ποδιών. Το ίδιο γίνεται και στο σώμα. Ο ένας ασκούμενος  χτυπά τον θώρακα, την κοιλιά, τους ώμους, την πλάτη.

Κάθε εβδομάδα η διαδικασία αυτή αυξάνεται σε διάρκεια και εκτελείται και με ραβδιά.

Αυτή η εξάσκηση στην Okinawa συχνά συνοδεύεται με Kokyu – ho, τεχνικές αναπνοής, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό ακόμη περισσότερο τα οφέλη.

Οι φυσιολογικές αλλαγές, η προσαρμογή που ακολουθεί το σώμα, μεταφράζονται σε αυξημένη δομική αντοχή, τόσο φυσική όσο και διανοητική.

Μια εξάσκηση Kote Kitae περιλαμβάνει απαραίτητα μια πολύ προσεγμένη προθέρμανση. Υπερβολή ή βιασύνη είναι η καλύτερη συνταγή για τραυματισμό.

Αν ο ασκούμενος δεν είναι προχωρημένος είναι απαραίτητο να γίνεται με την επίβλεψη του εκπαιδευτή.

Όμοια μέθοδος σκλήρυνσης ακολουθείται και από τα στυλ της Νότιας Κίνας.

Το Kote Kitae είναι από τα χαρακτηριστικά των κλασικών πολεμικών τεχνών. Στην αθλητική εκδοχή βέβαια είναι εντελώς ξένο και χωρίς εφαρμογή.

Το Kote Kitae μετατρέπει το ασκούμενο σε πολεμική μηχανή, με εξωπραγματική ισχύ πυρός και αποτελεσματικότητα, ισχυροποιώντας το σώμα και το πνεύμα. Θα λέγαμε ότι μετατρέπει τους μαχητές σε «ένοπλους». Αυτό καθιστά και την εξάσκηση στον αγώνα μια πολύ σοβαρή διαδικασία που δεν χωρά χαλαρότητα και αστεία αφού ο τραυματισμός είναι πολύ εύκολος. Με αυτό κατά νου κατανοούμε σε μεγάλο βαθμό την αυστηρότητα και την πειθαρχία που απαιτούσαν οι παλιοί Εκπαιδευτές την ώρα της προπόνησης.

Το Kote Kitae μας δείχνει πολύ πρακτικά ότι, ακολουθώντας την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο εκπαίδευσης, μπορούμε να αναπτύξουμε - με ασφάλεια - την αποτελεσματικότητα που χρειαζόμαστε στην ελεύθερη μάχη, να ισχυροποιήσουμε το πνεύμα και να βαδίσουμε στον κόσμο της αλήθειας μέσα από τις τέχνες αυτές.