Και μερικές τεχνικές αυτοάμυνας Aikido για βραδινό

Και ένα πολύ ωραίο βίντεο με τεχνικές αυτοάμυνας Aikido για το βράδυ (και για όσους αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του στυλ είναι τροφή για σκέψη).

Το Taekwondo στις αρχές της δεκαετίας του '70

Και ένα σπάνιο βίντεο για το Taekwondo, από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Οι μαχητές που βλέπετε είναι όλοι από την ομάδα του Στρατηγού Choi Hong Hi του ITF Taekwondo.

Είναι από το αρχείο του Alex Gillis, συγγραφέα του βιβλίου "Φονική Τέχνη". 

Παρατηρείστε την ισχύ των τεχνικών. 

Το Karate το 1924

Αν και ο τίτλος του βίντεο είναι "Gichin Funakoshi - 1924 Vintage Footage"  στην πραγματικότητα αναφέρεται στο Karate το 1924. 

Παρατηρείστε τις τεχνικές, τις σχολές και την γενική ατμόσφαιρα. 

Βλέπετε να υπάρχουν ψηλές κλωτσιές;

Ο δημιουργός του Shotokan Gichin Funakoshi ενώ εκτελεί το Tekki Shodan

Σε ένα σπάνιο βίντεο μπορείτε να δείτε τον Gichin Funakoshi, δημιουργό του Shotokan Karate και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του στυλ, να εκτελεί το Tekki Shodan. 

Αν και είναι αρκετά μεγάλος σε ηλικία οι τεχνικές του παραμένουν δυνατές και με καθαρές γραμμές.

Lethwei: κάνοντας το Muay Thai να μοιάζει με υγιεινό περίπατο στο πάρκο

Συνήθως όταν αναζητούμε ένα σκληρό στυλ επαφής, σκεφτόμαστε το Ταιλανδέζικο Muay Thai, την «τέχνη των οκτώ άκρων», το οποίο χρησιμοποιεί όλα τα «όπλα», γροθιές, αγκώνες, γόνατα και άκρα των ποδιών και έχει πλήρη επαφή σχεδόν σε όλο το σώμα.

Αν σκέφτεστε έτσι, τότε ήρθε η ώρα να προχωρήσετε ένα βήμα πιο πέρα. Ήρθε η ώρα  να μάθετε για το Lethwei, την «τέχνη των εννέα άκρων». Το ένατο άκρο είναι το κεφάλι. Τι το κάνει διαφορετικό; Το ότι δεν φορούν γάντια και οι κεφαλιές.

Το Lethwei είναι ένα στυλ πλήρους επαφής της Myanmar. Είναι η άλλη μεγάλη τέχνη της χώρας η οποία μαζί με το Bando έχουν σε πρωταρχική μορφή καταγραφεί από την περίοδο της Αυτοκρατορίας Pyu (200 π.Χ. – 1050 μ.Χ.).

Το στυλ ήταν από παλιά ανοικτό σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και είχε ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Οποιοσδήποτε μπορούσε να λάβει μέρος, είτε ήταν βασιλιάς είτε πολίτης. Τότε η οριοθέτηση του αγωνιστικού χώρου γινόταν με μπάλες από άμμο. Οι μαχητές δεν είχαν προστατευτικό εξοπλισμό και τα χέρια τους τα έδεναν με γάζες. Δεν υπήρχαν ισοπαλίες, ο αγώνας έληγε όταν ο ένας αντίπαλος δεν μπορούσε να αγωνιστεί ή αν είχε τραυματιστεί.

Το 1952 ο Kyar Ba Nyein, Βιρμανέζος πυγμάχος με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς αγώνες, πρωτοστάτησε ώστε να εκσυγχρονιστεί το στυλ. Βρήκε στην επαρχία αγρότες ενεργούς μαχητές με τους παραδοσιακούς κανόνες, τους έφερε στην Yangon, τους εκπαίδευσε στους νέους κανονισμούς και τους ενθάρρυνε να αγωνίζονται με αυτούς. Στην προσπάθεια αυτή τον βοηθούσε και η κυβέρνηση της χώρας που ήθελε να κάνει το Lethwei πιο οργανωμένο, πιο «εξαγώγιμο».

Εδώ ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ για το στυλ:

Από το 2001 άρχισαν να οργανώνονται αγώνες με συμμετοχή και ξένων μαχητών, το 2003 μια μεγάλη εκδήλωση ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από τους υποστηρικτές και τους στρατιωτικούς. Η πρώτη καλά οργανωμένη διεθνής εκδήλωση έγινε το 2016, το World Lethwei Championship. Σε αυτήν, σε αντίθεση με το παραδοσιακό Lethwei, οι κριτές ανέδειξαν νικητές χωρίς απαραίτητα ο αγώνας να τελειώσει με νοκ άουτ. Σε αυτό επίσης δεν κρατούνταν καθυστερήσεις σε περιπτώσεις τραυματισμού.

Όμως θα καταλάβετε καλύτερα το τι είναι ακριβώς το Lethwei αν δείτε τους κανονισμούς του:

·         5 γύροι των 3 λεπτών

·         2 λεπτά διάλειμμα μεταξύ των γύρων

·         Επιτρέπονται:

o   Όλων των ειδών οι Κεφαλιές

o   Όλων των ειδών οι γροθιές

o   Όλων των ειδών οι αγκωνιές

o   Όλων των ειδών οι γονατιές

o   Όλων των ειδών τα λακτίσματα

o   Απεριόριστο πάλεμα

o   Σαρώματα και ρίψεις

·         Απαγορεύονται τα γάντια

·         Επιβάλλεται η περίδεση χεριών και ποδιών με γάζα

·         Επιβάλλεται προστατευτικό για τα γεννητικά όργανα

·         Δεν υπάρχουν πόντοι. Ο μόνος τρόπος για νίκη είναι το νοκ άουτ ή ο τραυματισμός ή η αδυναμία του αντιπάλου να συνεχίσει

·         Αν στο τέλος του αγώνα και οι δύο αντίπαλοι είναι ακόμη όρθιοι και δεν υπάρχει νοκ άουτ ή τεχνικό νοκ άουτ, τότε είναι ισοπαλία

·         Το νοκ άουτ είναι:

o   όταν ο αντίπαλος χάσει τις αισθήσεις του

o   αν δεν είναι σε θέση να συνεχίσει σε 20 δευτερόλεπτα (κάθε 2 δευτερόλεπτα μετριέται 1)

o   Στα 3 μετρήματα στον ίδιο γύρο, θεωρείται νοκ άουτ και ο αγώνας λήγει

o   Στα 4 μετρήματα συνολικά στον αγώνα, θεωρείται νοκ άουτ και ο αγώνας λήγει

o   Αν ο γιατρός σταματήσει τον αγώνα λόγω σοβαρού τραυματισμού

·         Το μέτρημα φθάνει υποχρεωτικά μέχρι το 8 

·         Αν ο αντίπαλος δεχθεί νοκ άουτ, μπορεί να πάρει επιπλέον χρόνο 2 λεπτών για να να ανακάμψει και να αποφασίσει αν θα συνεχίσει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μια φορά στον αγώνα. Η χρήση του χρόνου αυτού θεωρείται σαν ένα μέτρημα  

Με όλα αυτά βλέπουμε ότι στο Lethwei παθητική άμυνα δεν υπάρχει, δεν υπάρχουν γάντια να σχηματίσουν μια ασπίδα προστασίας. Το παιχνίδι γίνεται αναγκαστικά πιο επιθετικό, με μεγάλη κινητικότητα, είναι όμως και τεχνικά πιο δύσκολο. Δεν υπάρχουν πόντοι που όταν ο μαχητής τους εξασφαλίσει μπορεί να χαλαρώσει και να περιμένει την λήξη. Εδώ πρέπει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο να κυνηγά το νοκ άουτ. Ενώ σε άλλα στυλ σκέφτονται ότι «πρέπει να βγάλουν 5 γύρους», εδώ σκέφτονται ότι «έχουν 5 γύρους για να βγάλουν νοκ άουτ» τον αντίπαλο. Μοιάζει περισσότερο με μονομαχίες παρά με αγώνες.

Οι τραυματισμοί φυσικά είναι πιο πιθανοί, η φθορά των μαχητών πιο βέβαιη. (Ρίξτε μια ματιά στο 3:51 και 44:45 του πρώτου βίντεο). 

Πάντως από πλευράς στησίματος των κανονισμών, είναι όντως ένα διακριτά διαφορετικό στυλ από τα άλλα.

Από θέμα εθιμοτυπίας υπάρχει το lekkha moun, μια χειρονομία που εκτελούν οι μαχητές για να αμφισβητήσουν και να προκαλέσουν τον αντίπαλο με θάρρος και σεβασμό.

Υπάρχει τέλος και το Lethwei yay, ο χορός του αγώνα. Εκτελείται πριν τον αγώνα και ως χορός νίκης μετά.

Δείτε και τα δύο:

 

 

Το Lethwei είναι ένα πραγματικό bareknuckle στυλ μάχης, πολύ σκληρό, πολύ απαιτητικό σε φυσική κατάσταση αλλά και σε κινητικότητα και τεχνική, τόσο σε άμυνα για αποφυγή τραυματισμών και νοκ άουτ, όσο και σε αναγκαία αποτελεσματικότητα στην επίθεση.

Ένα σπάνιο βίντεο για το ITF Taekwondo από το 1968, για όσους τους ενδιαφέρει η ιστορία

Και ένα σπάνιο εκπαιδευτικό βίντεο για το Taekwondo από το 1968. Αναφέρεται στο μετέπειτα ITF Taekwondo και είναι υπό την καθοδήγηση του Στρατηγού Choi Hong Hi.

Anthony Joshua: 22 αγώνες, 22 νίκες, 21 νοκ άουτ και από χθες με 22.000.000.ευρώ πλουσιότερος

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαριά κιλά Anthony Joshua στην επαγγελματική πυγμαχία "καθάρισε" πάλι με νόκ άουτ. 

Ο αντίπαλός ήταν ο Alexander Povetkin. Ο Alexander έχει πλέον στο ενεργητικό του 36 αγώνες, 34 νίκες, οι 24 με νόκ άουτ, και 2 ήττες, η μία με απόφαση και η άλλη χθές με νοκ άουτ στον 7ο γύρο.

Ο Anthony  έπαιζε τους τίτλους του παγκόσμιου πρωταθλητή στις ομοσπονδίες WBA, IBF, WBO και IBO. Δεν έμεινε και κανένας!

O αγώνας έγινε στο Wembley μπροστά σε 85.000 θεατές. 

Ο Anthony αμείφθηκε με 22.000.000 ευρώ και ο Alexander με 6.600.000 ευρώ. 

Δείτε τις καλύτερες φάσεις. Παρατηρείστε πως με το πέρασμα των γύρων ο Joshua "ανοίγει" το παιχνίδι του και τον Alexander να στέκεται πολύ καλά σχεδόν για 6 γύρους.

Conor vs Nurmagomedov: οι δηλώσεις και το σόου άρχισαν

Το πανηγύρι των δηλώσεων καλά κρατεί.

Moo Duk Kwan vs Kyokushin: πόλεμος!

Αυτό δεν θα το έχετε δει: αγώνες πλήρους επαφής μεταξύ Moo Duk Kwan και Kyokushin. 

Οι αγώνες έγιναν στις 11 Μαρτίου του 2004 στις Φιλιππίνες στο 12ο National Open Black Belt Battle of Champions

Αν σας θυμίζει το Kudo έχετε δίκιο αλλά εδώ δεν υπάρχουν κράνη και δεν χτυπάνε με χέρι στο κεφάλι.

   

Όπως βλέπετε στην Ασία γίνονται πράγματα που είναι εντελώς άγνωστα εδώ.

Το Taekwondo πριν τα ηλεκτρονικά, για να ανάψουν λίγο τα αίματα

Και μερικές στιγμές από αγωνιστικό Taekwondo πριν μπουν τα ηλεκτρονικά μεταξύ των αντιπάλων.

ή αυτό που έχει και ACDC για να χαρούν και τα αυτιά μας

Vovinam επίδειξη και τεχνικές

Δείτε μια επίδειξη Vovinam αν μη τι άλλο θεαματική:

Δείτε τώρα και τις τεχνικές του από τον Γάλλο Δάσκαλο Gilles Crozon - Cazin 5ο Dan, πιο ...προσγειωμένες. 

Το εξαιρετικό βίντεο από το Γαλλικό περιοδικό Karate - Bushido:

Όταν λέμε ότι οι επαγγελματίες πυγμάχοι έχουν "χέρια" εννοούμε αυτό

Θυμάστε οι παλιοί που οι Masters του Kung Fu συνήθως, έσβηναν τα κεριά με τον αέρα της τεχνικής τους; 

Δείτε τι κάνουν οι επαγγελματίες πυγμάχοι σήμερα.

Ο Amir Khan έχει μια άποψη για αυτό και το δείχνει:

Μια κακή μέρα που θα θέλαμε να ξεχάσουμε

Τα σπασίματα σκοπό έχουν να δείξουν την δυνατότητα συγκέντρωσης της ισχύος σε μια δεδομένη στιγμή σε ένα μικρό σημείο μιας σκληρής επιφάνειας. Με τον τρόπο αυτό το χέρι ή το πόδι υπερτερεί και το ξύλο ή το τούβλο υποχωρεί. 

Πλέον έχουν γίνει θέαμα από μόνο του, με διαγωνισμούς, επιδείξεις κ.λ.π. 

Εδώ βλέπουμε τι γίνεται όταν η τεχνική δεν είναι σωστή. Προσέξτε ότι ο αγκώνας, το πιο σκληρό σημείο του χεριού δεν χτυπά. Αντί γι' αυτό χτυπούν οι μύες πίσω από αυτόν. 

Το γόνατο επίσης δεν είναι τόσο γρήγορο για να κάνει σπασίματα αλλά και πάλι δεν αξιοποιεί την σκληρή επιφάνειά του αλλά χτυπά με τον τετρακέφαλο και μάλιστα χωρίς κάποια στήριξη των πλακών. Το αποτέλεσμα το βλέπετε.

Taekkyon: η παραδοσιακή Κορεάτικη τέχνη με τα απίστευτα πόδια

Το Taekkyon είναι μια παραδοσιακή πολεμική τέχνη αμιγώς Κορεάτικη. Οι ρίζες της φθάνουν στην Περίοδο των Τριών Βασιλείων (57 π.Χ. – 935 μ.Χ). Πρίν τον 6^ο μ.Χ. αιώνα το ασκούσε συνήθως η άρχουσα τάξη. Από τον 9^ο έως τον 12^ο αιώνα είχε γίνει πιο δημοφιλές ακόμη και μεταξύ του κοινού. Η παλαιότερη υπάρχουσα γραπτή πηγή που αναφέρει το Taekkyeon είναι το βιβλίο Jaemulbo που γράφτηκε από τον Lee Sung-Ji κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Jeongio (1776-1800).

Σύμφωνα με το βιβλίο Koryusa, ένα βιβλίο για την ιστορία της Κορέας που γράφτηκε τον 15^ο αιώνα, αναφέρεται ότι ο ίδιος ο βασιλιάς ενθάρρυνε την εξάσκηση σε αυτό και τους απλούς πολίτες και τους αγρότες. Αυτή η τάση συνεχίστηκε έως την Δυναστεία Joseon, οπότε και ήταν δημοφιλές ως λαϊκό παιχνίδι. Το Taekkyeon τεκμηριώνεται ως ζωντανή πολεμική τέχνη σε βιβλίο του 1895 για τα αθλήματα και τα παιχνίδια της Κορέας αλλά και στο βιβλίο "Haedong Jukji" του 1921. Είναι ενδιαφέρον ότι σε ζωγραφιές του 1850 παρουσιάζονται λαϊκές γιορτές στις οποίες εμφανίζονται να εξασκούνται παράλληλα το Taekkyon και το Ssireum.

Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, η Κορεάτικη κοινωνία στράφηκε περισσότερο στην εκπαίδευση και την λογοτεχνία και απομακρύνθηκε από τα πολεμικά θέματα. Το Taekkyon επηρεάστηκε από αυτή την τάση.

Όμως το μεγάλο χτύπημα στο στυλ ήρθε με την Ιαπωνική κατοχή (1910-1945). Κατά την περίοδο αυτή απαγορεύτηκαν όλες οι Κορεάτικες πολεμικές τέχνες. Παράλληλα καλλιεργήθηκαν τα Ιαπωνικά στυλ. Το Taekkyon κυριολεκτικά συρρικνώθηκε. Άν υπάρχει σήμερα οφείλεται κυριολεκτικά σε έναν άνθρωπο. Το όνομά του: Song Duk Ki (1893-1987).  Αυτός ήταν ο τελευταίος Master της Δυναστείας Joseon, το διέσωσε και το δίδαξε στους επόμενους μετά την απελευθέρωση της Κορέας. Ο Song Duk Ki πέθανε σε ηλικία 94 ετών.  

Δείτε τον:

Ο Song Duk Ki μετάδωσε την γνώση του στον Shin Han Seung (1928-1987) που χάρη στις προσπάθειές του χαρακτηρίστηκε το Taekkyon από την Κορεατική Κυβέρνηση ως σημαντική πολιτιστική κληρονομιά με αριθμό 76 την 1^η Ιουνίου του 1983.

Ο επόμενος αρχηγός εκπαιδευτής, ο Lee Yong Bok, συνεχιστής των δύο θανόντων πλέον δασκάλων, ίδρυσε το 1984, το Κορεάτικο Ινστιτούτο Taekkyon.

Χάρη σε αυτόν υπήρξε μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος του κόσμου και στις 30 Ιουνίου του 1985 έγινε στο στάδιο Kooduk του Pusan, το πρώτο πρωτάθλημα Taekkyon μετά από 80 χρόνια.

Την 1^η Ιανουαρίου του 1991 ιδρύθηκε η Ένωση Taekkyon της Κορέας και στις 30 Νοεμβρίου του 1998 το στυλ έγινε επίσημο μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για τον Αθλητισμό για όλους. Σήμερα είναι πολύ διαδεδομένο στην Κορέα αφού υπάρχει σε 160 ιδρύματα, σε 110 Πανεπιστήμια, και σε 120 συλλόγους πολιτών. Κάθε χρόνο γίνονται 10 πρωταθλήματα εθνικής εμβέλειας.

Όμως η μεγάλη διάκριση ήρθε τον Νοέμβριο του 2011 όταν καταχωρήθηκε από την UNESCO στον κατάλογο της Παγκόσμιας Άυλης Κληρονομιάς και τιμήθηκε ως η πρώτη Πολεμική Τέχνη στην λίστα αυτή.

Σήμερα το Taekkyon υπάρχει σε Αυστραλία, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Καζακστάν, Ρωσία και ΗΠΑ.

Σαν στυλ έχει ισχυρή επιρροή από τον παραδοσιακό Κορεάτικο χορό και χαρακτηρίζεται από ρευστή και δυναμική κίνηση των ποδιών. Άν το Taekwondo λέμε ότι έχει ευέλικτα πόδια τότε πρέπει να δούμε τι κάνει το  Taekkyon. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι είναι τελείως διαφορετικά στυλ.

Από τεχνική άποψη το Taekkyon έχει πολλή κινητικότητα, απίστευτα λακτίσματα από τις πιο απίθανες γωνίες, σαρώματα και ανατροπές που γίνονται πάνω στην κίνηση και χτυπήματα με τα χέρια γροθιές, αγκώνες και σημεία πίεσης.

Ολόκληρο το σώμα συμμετέχει σε κάθε τεχνική. Οι κινήσεις του έχουν ροή και δεν ταλαιπωρούν το σώμα. Θα λέγαμε ότι οι τεχνικές του δεν έχουν «γωνίες».

Οι πόντοι στους αγώνες κερδίζονται από τα λακτίσματα στο κεφάλι, τις ανατροπές, την εξώθηση του αντιπάλου εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο πρώτος αθλητής που κερδίζει 2 πόντους κερδίζει. Πρέπει να σημειώσουμε ότι τα λακτίσματα στο κεφάλι δεν είναι με πλήρη ισχύ όπως στο Muay Thai. Απλώς παίρνουν τους πόντους. Επίθεση σε ζωτικά μέρη απαγορεύεται.

Δείτε αγώνες:

Ουσιαστικά δεν υπάρχουν ενεργές άμυνες. Όταν έρχεται επίθεση ο αθλητής του στυλ αντεπιτίθεται.

Στο στυλ αυτό αυτό που μπορούμε να "πάρουμε" είναι η ρευστή κίνηση, ο εξαιρετικός ρυθμός και τα καταπληκτικά του "δεύτερα χέρια", συγνώμη πόδια.

Δείτε μια πολύ καλή επίδειξη:

Το Taekkyon παραμένει ενδιαφέρον αν και έχει επισκιασθεί από το Taekwondo. 

Και μερικές σκηνές μάχης από ταινία με Taekkyon. δεν είναι καθόλου άσχημες: