Στα βίντεο που ακολουθούν παρουσιάζεται το πως είναι οι επαγγελματίες πυγμάχοι, όταν κλείσουν οι προβολείς και χαθεί η λάμψη.
Δείτε αρχικά το πρώτο που μας δείχνει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της επαγγελματικής πυγμαχίας και το ποιά είναι η εξέλιξή τους μέσα στον χρόνο.
Όπως θα δείτε η φθορά δεν κάνει διακρίσεις:
Το επόμενο βίντεο είναι ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, με γιατρούς, δημοσιογράφους, προπονητές, πυγμάχους και τους οικείους τους να μιλούν για τις εμπειρίες τους. Είναι από τα ελάχιστα που μπαίνουν σε μια περιοχή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε.
Αποτελεί μια σκληρή και ρεαλιστική αφήγηση για όσα συμβαίνουν, όταν οι φίλαθλοι δεν παρακολουθούν πια τους ήρωές τους:
Χθες έγινε ο μεγάλος αγώνας του Conor Macgregor με τον Donald Cowboy Cerrone. Είναι ήδη γνωστό ότι ο Macgregor νίκησε σε μόλις 42 δευτερόλεπτα με νοκ άουτ.
Τα ενδιαφέροντα σημεία είναι τα εξής:
Το ερώτημα ήταν "θα μπορέσει ο Macgregor να κάνει κάτι αξιοπρεπές μετά από μεγάλη αγωνιστική αποχή" και λιγότερο αν θα νικήσει ή θα χάσει ο πολύ καλός Cowboy. Ήταν αγώνας με πρωταγωνιστή τον Conor.
Ο Macgregor χρησιμοποίησε πραγματικά καινούργια πράγματα στο παίξιμό του όπως για παράδειγμα τα χτυπήματα με τον ώμο στο κεφάλι του Cowboy, κάτι που και ο ίδιος παραδέχθηκε μετά τον αγώνα ότι τον ξάφνιασε και δεν το είχε ξαναδεί.
είχε δουλέψει σωματικά πολύ καλά, έχοντας μπεί στην κατηγορία με τον καλύτερο τρόπο.
τα χέρια του δούλεψαν υποδειγματικά. Η εμπειρία του αγώνα με τον Mayweather έχει αφήσει το αποτύπωμά της. Οι αποφυγές του επίσης ήταν άψογες, αβίαστες και με τέλειο timing.
αν και τα δυνατά του όπλα ήσαν τα χέρια και η μικρή απόσταση, το πρώτο και καθοριστικό κτύπημα το πήρε με πόδι. Θα παρατηρήσετε ότι όταν εκτελεί την κλωτσιά το σώμα του δεν γέρνει πίσω. Αυτό σημαίνει ότι δούλεψε την ευλυγισία του αλλά και την τεχνική των ποδιών.
το κύριο όμως χαρακτηριστικό του όμως ήταν η σοβαρότητα. Δεν έκανε τα καραγκιοζιλίκια των προηγούμενων αγώνων. Μπήκε στο οκτάγωνο χωρίς πολλές φιγούρες και μετά στους πανηγυρισμούς ήταν επίσης συγκρατημένος.
Δείτε τον αγώνα:
Και τις δηλώσεις μετά:
Αν ο Conor συνεχίσει έτσι όχι μόνο θα αφήσει εποχή στο άθλημα, αλλά θα αποδείξει ότι είναι πραγματικός μαχητής που κερδίζει τον κόσμο από την δουλειά του στο τερέν και όχι στις δημόσιες σχέσεις.
Ο Andrew Golota είναι Πολωνός. Ήταν επαγγελματίας πυγμάχος στην κατηγορία των βαρέων βαρών με καριέρα στις ΗΠΑ με ύψος 1,93m και βάρος 116 κιλά. Σήμερα έχει αποσυρθεί, είναι 52 ετών.
Σαν ερασιτέχνης είχε 111 νίκες, ένα χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988 και ένα επίσης χάλκινο στο Ευρωπαϊκό της Αθήνας το 1989.
Είχε μεγάλες δυνατότητες, έφθασε μάλιστα να διεκδικεί τον παγκόσμιο τίτλο αρκετές φορές και να έχει κατακτήσει κάποιους μικρότερους.
Παρόλα αυτά έμεινε σαν βρώμικος παίκτης, με πολλά αντικανονικά χτυπήματα κάτω από την ζώνη και στα γεννητικά. Χαρακτηριστική είναι η συμπεριφορά του με αντίπαλο τον Riddick Bowe. Golota και Bowe αγωνίστηκαν το 1996 δύο φορές, τον Ιούλιο και τον Δεκέμβριο. Και στους δύο αγώνες ο Golota ήταν απαράδεκτος. Το ενδιαφέρον είναι ότι είχε τις δυνατότητες να νικήσει και τις δύο φορές με την αξία του, χωρίς να καταφύγει σε βρώμικο παίξιμο.
Δείτε τι έγινε στον αγώνα και μετά από αυτόν. Όταν λέμε σύρραξη εννοούμε αυτό:
Υπήρξε όμως και "τιμωρία", όχι μόνο από τους κανονισμούς αλλά στην πράξη, μέσα στο ρινγκ. Το όνομα του "τιμωρού": Mike Tyson, ενός μαχητή που δεν καταλάβαινε και πολλά και που έλυνε τις διαφορές του χωρίς διαμαρτυρίες.
Ο αγώνας τους έγινε στις 20 Οκτωβρίου του 2000 στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ. Τότε ο Tyson είχε ρεκόρ 48 νίκες και 3 ήττες και ήταν Νο 1 στην κατάταξη. Ο Golota είχε 38 νίκες και 4 ήττες και ήταν Νο 9 στην κατάταξη.
Όπως θα δείτε ο Golota τα βρήκε λίγο δύσκολα:
Στον 3ο γύρο ζήτησε να μην συνεχίσει. Οι θεατές τον γιουχάιζαν και η ομάδα του του ζητούσε να συνεχίσει. Όμως όταν μετά τον αγώνα πήγε στο νοσοκομείο διαγνώστηκε διάσειση, κάταγμα στο αριστερό μέρος του μετώπου και κήλη σε δίσκο της σπονδυλικής στήλης. Όλα αυτά σαν αποτέλεσμα της "τιμωρίας" τύπου Tyson.
Το αστείο είναι ότι μετά τον αγώνα βγήκαν τα αποτελέσματα της εξέτασης του Tyson και εντοπίστηκε χρήση μαριχουάνας. Για τον λόγο αυτό αφαιρέθηκε η νίκη από τον Tyson και ο αγώνας καταγράφηκε σαν να μην έγινε ποτέ.
Ο Golota συνολικά στην καριέρα του αγωνίστηκε 52 φορές, είχε 41 νίκες, 33 με νοκ άουτ, 9 ήττες, 1 ισοπαλία και 1 αγώνα που ακυρώθηκε, αυτόν παραπάνω.
Ο Golota ήταν ένας καλός μαχητής, μπορούσε να σεβαστεί λίγο περισσότερο την φήμη του. Αντί να νικά με την αξία που σίγουρα διέθετε, επέλεξε να μείνει στην ιστορία σαν ένας βρώμικος παίχτης, αδικώντας τελικά τον εαυτό του.
Ο Grand Master George Lepine γεννήθηκε το 1962 στην
περιοχή Plains Cree της Μανιτόμπα του Καναδά. Στην γλώσσα των
αυτοχθόνων ιθαγενών Cree σημαίνει «αυτοί
που προσέχουν τους ανθρώπους»
Πρόγονός του ήταν ο Ambroise Dydime Lepine, γνωστός ιθαγενής
ηγέτης που έζησε το 1800. Το 1870 ο Louis Riel τον όρισε Γενικό Εισαγγελέα και υπεύθυνο για την απονομή δικαιοσύνης
σε όλη την περιοχή της νότιας Μανιτόμπα. Αργότερα ορίσθηκε επικεφαλής του
στρατού. Είχε τον εκτίμηση όλων χάρη στον σεβασμό που έδειξε προς τους
ιθαγενείς εμπόρους, τος ταξιδιώτες, τους παγιδευτές και τους κυνηγούς
βουβαλιών. Με δυό λόγια ο George αισθάνεται ότι
έχει μια δυνατή κληρονομιά δύο αιώνων πίσω του.
Ο υπόλοιποι πρόγονοί του ήσαν κυρίως κυνηγοί και πολεμιστές.
Πριν συμπληρώσει τα 13 του άρχισε να μαθαίνει παραδοσιακά παιχνίδια, πάλη,
όπλα και τεχνικές μάχης (miche che kiske στην διάλεκτο του Cree). Ταπρότυπάτουήσανοι Bruce Lee, Chuck Norris, Bill Wallace και Jackie Chan. Τον εντυπωσίαζαν οι γρήγορες κλωτσιές των
ασιατικών στυλ και τα δυναμικά σπασίματα.
Από τα ασιατικά στυλ, το πρώτο
με το οποίο ασχολήθηκε ήταν το Judo στο οποίο έφθασε στην καφέ ζώνη. Στη συνέχεια
ασχολήθηκε με το Taekwondo. Τον γοήτευσε το στυλ και τον βοήθησε να ανακαλύψει
την ισχύ των κτυπημάτων και τις απίστευτες δυνατότητες του σώματος. Στο στυλ
αυτό έφθασε στο 5οDan.Στα τέλη του 1990 μετακόμισε στο Οντάριο και γνωρίστηκε με τον δάσκαλο
του Hapkido Inn Suk Pak. Μπήκε στο στυλ και έφθασε γρήγορα στην μαύρη ζώνη. Σήμερα κατέχει το 5οDan.
Έχοντας αποκτήσει τόσο καλές βάσεις στα συστήματα αυτά ένοιωσε έτοιμος να
ακολουθήσει την παρότρυνση των πρεσβυτέρων ιθαγενών στο να οργανώσει την
αυτόχθονα πολεμική τέχνη τους. Έψαξε για χρόνια, συνεργάστηκε με ιθαγενείς, με
κοινότητες, βρήκε πηγές. Βλέποντάς το σαν προσπάθεια διατήρησης του πολιτισμού
της χώρας του, αλλά και σαν μέθοδο διατήρησης της υγείας ολοκλήρωσε την
δημιουργία του Okichitaw. Οι τεχνικές του
βασίζονται στις πρακτικές μάχης που αναπτύχθηκαν στις πεδιάδες της περιοχής
του. Σαν τακτική βασίζεται στην ανατροπή του αντιπάλου και στο τελείωμά του στο
έδαφος σκληρά και γρήγορα.
Πρόκειται για ένα πραγματικά γηγενές στυλ που λειτουργεί στην μικρή
απόσταση και περιλαμβάνει εκτός από το άοπλο ρεπερτόριο και χρήση όπλων
όπως tomahawk, λόγχη, μαχαίρι κ.α.
Ο Lepineπαρουσίασε
το Okichitawστο
παγκόσμιο φεστιβάλ πολεμικών τεχνών του Chungjuτης
Νότιας Κορέας. Το στυλ συμμετείχε και το 2004 και 2008 εκπροσωπώντας τον Καναδά.
Εδώ στιγμιότυπα από την παρουσίαση του στυλ στο Chungju World Martial Arts Festival της Νότιας Κορέας:
Τις τελευταίες δεκαετίες η βιομηχανία των σπορ "ανακαλύπτει" και νέους τύπους αθλημάτων επαφής.
Όπως παλιότερα "ανακάλυψαν" το Kickboxing ενώ εδώ και αιώνες παιζόταν το Muay Thai.
Το ίδιο και τα τελευταία χρόνια που "ανακάλυψαν" επίσης το ΜΜΑ, με καθυστέρηση όμως 2500 ετών, αφού οι Αρχαίοι Έλληνες αγωνίζονταν στην πολύ πιο σκληρή εκδοχή του, που ήταν το Παγκράτιο.
Τώρα "εμφανίστηκε" το Μ-1. Τι είναι αυτό; Μα το Μεσαιωνικό ΜΜΑ! Ναι καλά ακούσατε! Σε αυτό οι μαχητές φορούν πανοπλίες και έχουν ασπίδες και σπαθιά. Τι επιτρέπεται; Όλα! Χτυπήματα με τα σπαθιά, τις ασπίδες, κεφαλιές με τα κράνη, κλωτσιές, γροθιές, σαρώματα , λαβές όλων των ειδών και γενικά ό,τι τραβά η όρεξή σας. Φυσικά υπάρχει διαιτητής (!), ρινγκ (!), αναμετάδοση, live streaming, και όλα τα καλά.
Η ξιφολόγχη σαν όπλο είχε ρίζες σε παλιότερα όπλα όπως το δόρυ, του οποίου η παρουσία ήταν έντονη τους προηγούμενους αιώνες.
Τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, οι πολεμικές συρράξεις περιλάμβαναν και πολύ μάχη σώμα με σώμα.
Οι ξιφολόγχες είχαν σημαντικό ρόλο στην νίκη ή την ήττα.
Επόμενο ήταν οι στρατοί της εποχής να επενδύουν στην εκπαίδευση των στρατιωτών σε αυτό το όπλο.
Δείτε μερικά δείγματα από όλο αυτό, σε φιλμ της εποχής και παρατηρείστε τις ομοιότητες στις τεχνικές, τα ομοιώματα των όπλων, τα προστατευτικά και τις σόλο σειρές τεχνικών, αυτά που σήμερα θα λέγαμε Kata.
