Η απάντηση είναι όχι! Άλλωστε το τέλειο είναι κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, παρά μόνο στο μυαλό μας.
Η ερώτηση επομένως έχει τεθεί λάθος. Ίσως πιο σωστή θα ήταν "υπάρχει πολύ καλή άμυνα;" ή "υπάρχει σχεδόν τέλεια άμυνα;".
Στην μάχη ισχύει αυτό που λέγεται και για το basket "η επίθεση είναι έμπνευση και η άμυνα μαθηματικά".
Σίγουρα ένας "καλλιτέχνης" της άμυνας έχει κάποια χαρακτηριστικά πολύ αναπτυγμένα. Αίσθηση του χώρου, κιναίσθηση, αντίληψη, χρονισμό, ταχύτητα και μεγάλη εμπειρία, με μια λέξη μπορεί να "βλέπει". Είναι έξυπνοι μαχητές αφού αυτή η δεξιότητα δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς ευφυΐα.
Δείτε στη συνέχεια μερικές τέτοιες περιπτώσεις που σου δίνουν την αίσθηση ότι "δεν περνά τίποτα".
Όπως βλέπετε είναι οι καλύτεροι του είδους, μεγάλοι πρωταθλητές, με τεράστια εμπειρία, φοβεροί επαγγελματίες, τέλεια γυμνασμένοι. Υψηλή "ραπτική" σε συνθήκες μάχης, κάνοντας τα πράγματα να συμβαίνουν φυσικά, αβίαστα.
Σε ένα πολύ προσεγμένο βίντεο, γαλλικής παραγωγής, βλέπουμε τον Florent Betorangal, επαγγελματία του ΜΜΑ (με 16 νίκες και 13 ήττες) και τον εκπαιδευτή του Aikido Leo Tamaki, να ανταλλάσσουν τεχνικές, να δείχνει ο ένας την τεχνοτροπία του στον άλλο σε πολύ φιλικό περιβάλλον.
Το όλο εγχείρημα είναι ιδιαίτερα ευχάριστο γιατί πέρα από τη γνώση του στυλ που έχουν και οι δύο, χαιρόμαστε την άψογη ατμόσφαιρα που υπάρχει στην ανταλλαγή των απόψεων και των τεχνικών.
Κάθε χρόνο γίνονται στον κόσμο χιλιάδες αγώνες επαγγελματικής
πυγμαχίας. Το να καταφέρει ένας αγώνας να ξεχωρίσει είναι πολύ δύσκολο και
πρέπει να έχει πολλά καλά στοιχεία και σε πολλούς τομείς.
Στις 15 Απριλίου του 1985 έγινε ένας τέτοιος αγώνας, αλλά με μια
διαφορά. Χαρακτηρίστηκε σαν ο αγώνας της δεκαετίας του ’80.
Γιατί έγινε αυτό και σε τι διέφερε από τους άλλους;
Οι μαχητές ήταν εκπληκτικοί, με απίστευτες περγαμηνές.
Ο MarvinHagler,
γεννημένος το 1954 ήταν στα 31 του. Εμπειρία, τεχνική, δύναμη, καλή ηλικία και
μεγάλο όνομα. Τέλειωσε την καριέρα του δύο χρόνια μετά, οπότε μπορούμε να πούμε
ότι ήταν στην κορυφαία του στιγμή. Συνολικά αγωνίστηκε 67 φορές και είχε 62
νίκες, 52 νοκάουτ (τα περισσότερα από κάθε άλλον), 3 ήττες, και 2 ισοπαλίες. Είχε
τις περισσότερες υπερασπίσεις των παγκόσμιων τίτλων στις WBA,
WBC, IBFκαι TheRing, 12 φορές. Του έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία.
Περιλήφθηκε στο InternationalBoxingHallofFame, το WorldBoxingHallofFame, ψηφίστηκε σαν Μαχητής της δεκαετίας, δύο
φορές σαν μαχητής της χρονιάς από το περιοδικό The Ring Magazine και τους αθλητικογράφους
των ΗΠΑ. Το 2001 και το 2004 το περιοδικό TheRing
τον χαρακτήρισε ως τον τέταρτο καλύτερο πυγμάχο στην κατηγορία middleweight όλων των εποχών και το 2002 τον κατέταξε ως τον 17ο
καλύτερο μαχητή των τελευταίων 80 χρόνων. Η InternationalBoxingResearchOrganizationτον ψήφισε ως τον 6ο καλύτερο μαχητή στην middleweightόλων των εποχών, ενώ το BoxRec τον κατέταξε σαν τον 12ο
καλύτερο πυγμάχο όλων των εποχών.
Ο ύψους 1,98mThomasHearns, ήταν στα 27 του όταν έγινε αυτός ο
αγώνας. Θα λέγαμε ότι βρισκόταν στο μέσον της καριέρας του αφού σταμάτησε να
αγωνίζεται το 2006 σε ηλικία 48 ετών. Συνολικά αγωνίστηκε 67 φορές. Νίκησε 61,
με 48 νόκ άουτ, είχε 5 ήττες και 1 ισοπαλία.
Είχε τίτλους σε 5 διαφορετικές κατηγορίες (!): Welterweight, lightmiddleweight, middleweight, supermiddleweightκαι lightheavyweight.
Ψηφίστηκε από το περιοδικό TheRingMagazine μαχητής της χρονιάς, και από τους Αμερικανούς αθλητικογράφους για το 1980 και το 1984. Κατατάχθηκε στο Νο 18 στην λίστα των
καλύτερων πυγμάχων όλων των εποχών. Στο BoxRec κατατάχθηκε σαν ο
καλύτερος poundforpoundπυγμάχος όλων των
εποχών. Το2012 μπήκεστοInternational Boxing Hall of Fame.
Από την αρχή του πρώτου γύρου θα δείτε ένα ξεκίνημα αγώνα που δεν
έχει σχέση με ότι άλλο έχετε ξαναδεί.
Αναρωτιέται κανείς άν αυτοί οι δύο τύποι πιστεύουν ότι υπάρχει
περίπτωση να βγεί όλος ο αγώνας με τον ρυθμό αυτό.
Στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα ο Hearns πέρασε ένα καλό δεξί
στο σαγόνι του Hagler. Το σαγόνι του θεωρούνταν το πιο σκληρό
και ανθεκτικό εκεί έξω. Όλοι το έλεγαν αυτό και όπως αποδείχθηκε είχαν δίκιο.
Στον δεύτερο γύρο ο Haglerσχίστηκε στο μέτωπο. Ο δε
Hearnsξεκίνησε τον γύρο με ένα κάταγμα στο δεξί χέρι. Για να
προστατευθεί επέλεξε να κινείται κυκλικά αλλά ο ρυθμός και η ένταση παρέμεινε
ίδια.
Στον τρίτο γύρο ο ρυθμός έπεσε λίγο ή μάλλον το πολύ κοντινό
μακελειό, η απόσταση άνοιξε λίγο αλλά όχι η μαχητικότητα. Το σχίσιμο του Hagler
δημιουργούσε άγχος τόσο στον ίδιο αλλά και στις χιλιάδες των θεατών που
παρακολουθούσαν σχεδόν συνέχεια όρθιοι τον «πόλεμο» όπως χαρακτηρίστηκε μετά
αυτό που έβλεπαν.
Σε συνολικό χρόνο 8 λεπτά και 1 δευτερόλεπτο ο αγώνας τελείωσε
με τον Hearns στο καναβάτσο.
Αν ο Hagler έδειξε τα καλά του στοιχεία, το δεξί και
το αριστερό ευθύ, την πλάγια κίνηση και την δύναμή του πρέπει να σημειώσουμε
ότι τα χτυπήματα του Hearns ήταν πραγματικά διατρητικά, χαλαρά και
ιδιαίτερα εύστοχα. Κάτι άλλωστε που φάνηκε από τον πρώτο γύρο που πλησίασε στο
να τελειώσει τον αγώνα.
Αλλά φθάνουν τα λόγια, δείτε τους «τρεις καλύτερους γύρους όλων
των εποχών»:
Πέθανε σήμερα, σε ηλικία 66 ετών,ο σπουδαίος μαχητής του πρώτου K-1 Branco Cikatic.
Τα τελευταία χρόνια είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Tο 2018 είχε πάθει πνευμονική εμβολή και στο νοσοκομείο μια λοίμωξη που του προκάλεσε σηψαιμία. Αργότερα είχε διαγνωσθεί ότι έπασχε από την νόσο του Parkinson.
Εδώ στις καλύτερες στιγμές του και την νίκη του στο Κ-1 του 1993 κατακτώντας τον παγκόσμιο τίτλο:
Εδώ στην καλή του εποχή που μοίραζε νοκ άουτ:
Και εδώ στην αναγγελία του θανάτου του από την Κροατική τηλεόραση με στιγμιότυπα από την σχολή του:
Σε τρείς μήνες, στις 24 Ιουλίου είναι προγραμματισμένη
να γίνει η τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του Τόκιο.
Θα γίνουν κανονικά οι Ολυμπιακοί; Θα αναβληθούν;
Θα ακυρωθούν;
Αυτή τη χρονική περίοδο γίνεται χαμός με
τον κοροναιό σε όλο τον κόσμο.
Μεγάλοι αγώνες ακυρώνονται ή μεταφέρονται
στο 2021 όπως το Euro 2020, Ακυρώνεται το
παγκόσμιο γυμναστικής στο Μπακού που θα αγωνιζόταν ο Πετρούνιας, στις ΗΠΑ
ολυμπιακές προκρίσεις σε κολύμβηση και πάλη, στο Λονδίνο προολυμπιακό τουρνουά
πυγμαχίας, σε ξιφασκία, σε Judo και πολλά ακόμη.
Οι Ισπανοί διαμαρτύρονται ότι οι αθλητές
τους δεν μπορούν να προπονηθούν κανονικά και επομένως δεν θα είναι δίκαιες οι
συνθήκες ανταγωνισμού.
Αθλητικές εγκαταστάσεις έχουν κλείσει
και οι αθλητικές εκδηλώσεις έχουν απαγορευτεί σε όλη την Ευρώπη.
Οι Έλληνες αθλητές, όπως λένε οι ίδιοι,
θα πρέπει να εισέρχονται στα προπονητικά κέντρα με ειδική κάρτα και θα πρέπει
να λειτουργούν σαν κασκαντέρ με τους άλλους που προπονούνται δίπλα τους για το ποιος
έχει τον ιό.
Επίσης, το 65% των Ιαπώνων, σύμφωνα σε
δημοσκόπηση της εφημερίδας Asahi, πιστεύει ότι πρέπει
να αναβληθούν οι αγώνες.
Σε δημοσκόπηση της KyodoNews το 70% πιστεύει ότι το Τόκιο δεν θα είναι σε θέση να
φιλοξενήσει τους αγώνες όπως έχει προγραμματιστεί.
Άρα όλοι καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει
πρόβλημα. Η εξάπλωση του ιού δεν θα έχει τελειώσει σε τρείς μήνες. Ακόμη και να
έχει περάσει η έξαρση της πανδημίας, δεν θα έχει τελειώσει η ιστορία αυτή. Και ο
φόβος βέβαια θα υπάρχει στο μυαλό όλων.
Όμως ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σένζο
Άμπε, δήλωσε ότι θα γίνουν κανονικά οι αγώνες για να «αποδείξουν ότι ο άνθρωπος
κυριάρχησε επί το κοροναιού». Ωραία λόγια,
μόνο που μπορεί συνοδεύονται και από μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες
μολυσμένους.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δεν
ξέρει τι να κάνει, να τους αναβάλει για το 2021 ή το 2022, κάτι για το οποίο οι
Ιάπωνες παθαίνουν εγκεφαλικά και μόνο με την ιδέα, ή να τους μεταφέρει σε άλλη
χώρα, αλλά σε ποια αφού παντού υπάρχει πρόβλημα.
Κι αν άλλες χώρες δεν στείλουν τους αθλητές
τους;
Θέλουν όμως και τους θεατές παρόντες!
Οι καλύτεροι είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί του G7 που είχαν συνδιάσκεψη (μέσω
διαδικτύου βέβαια) οι οποίοι δήλωσαν ότι «δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι είναι
απαραίτητο για να πολεμήσουν την πανδημία του κοροναιού και να συνεργαστούν
στενότερα για την προστασία της δημόσιας υγείας, των θέσεων εργασίας και της ανάπτυξης».
Δηλαδή διαφορετικά δεν θα το έκαναν;
Η πικρή αλήθεια είναι ότι αν
δεν γίνουν οι αγώνες θα έχει τεράστιες επιπτώσεις σε οικονομικό επίπεδο η
Ιαπωνία, η οποία έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια σε αυτή την διοργάνωση. Όσο για τα χρηματιστήρια,
τις επενδύσεις, την ανάπτυξη που λένε και οι G7, καλύτερα ας το ξεχάσουμε.
Είναι πάντως μια πολύ άτυχη
στιγμή. Τόση προσπάθεια πηγαίνει να τιναχθεί στον αέρα.
Σίγουρα άξιζε για την
Ιαπωνία μια καλύτερη τύχη, μια τόσο σημαντική χώρα θα μπορούσε να χαρεί αυτό το
αθλητικό γεγονός χωρίς τέτοια εμπόδια.
Από τα αθλήματα επαφής, το
πραγματικά άτυχο είναι το Karateτο
οποίο, αφού κατάφερε μετά από χρόνια προσπαθειών να ενταχθεί στο Ολυμπιακό
πρόγραμμα, γύρισε ο κόσμος ανάποδα.
Όμως αυτοί που παράγουν το
αθλητικό προϊόν, το οποίο θα πουλήσουν όλοι οι ενδιάμεσοι μέχρι να φθάσει στον
θεατή, είναι οι αθλητές και οι προπονητές τους. Οι οποίοι δικαιολογημένα
φοβούνται. Και δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την προετοιμασία τους μεγιστοποιώντας,
έχοντας τόση πίεση πάνω από το κεφάλι τους για κάτι για το οποίο δεν έχουν καμία
ευθύνη.
Με τις δηλώσεις τους οι
πολιτικοί δείχνουν ότι μεταξύ της υγείας των αθλητών και των εσόδων, επιλέγουν
τα έσοδα.
Η ΔΟΕ από την στιγμή που δεν
αποφασίζει, μας δείχνει ότι δεν έχει σαν πρώτη προτεραιότητα τους αθλητές.
Και οι θεατές; Αυτοί που θα
ταξιδέψουν από την άκρη του κόσμου, θα πληρώσουν ένα σωρό χρήματα, με
αντάλλαγμα να αξιοποιηθούν σαν ένα ζωντανό ντεκόρ στην εικόνα που θα πάει στις τηλεοράσεις
όλων των θεατών του κόσμου που, ασφαλείς από το σπίτι τους θα παρακολουθούν τον
απαράμιλλο ηρωισμό τους. Ίσως μάλιστα να δυσκολεύονται να διακρίνουν τα
συναισθήματα στα πρόσωπά τους, αφού η ολόσωμη αντιμικροβιακή στολή δεν αφήνει
πολλά περιθώρια.
Και όλα αυτά για αγώνες
αμφίβολης αξιοπιστίας λόγω των αρχικών προβλημάτων.
Όλα τα παραπάνω, μας δίνουν
μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σημερινοί Ολυμπιακοί δεν έχουν καμία
σχέση με τους αυθεντικούς της Αρχαίας Ελλάδας, και ότι είναι απλά ένα μεγάλο
αθλητικό προϊόν με όνομα που του πέφτει βαρύ.
Ο Bill Wallace είναι από τους δημιουργούς του σημερινού Kick boxing. Εκτός από αυτό, σαν μεγάλη προσωπικότητα του χώρου, επηρέασε με τις ιδέες του τους περισσότερους μαχητές τα τελευταία 40 χρόνια.
Αήττητος Παγκόσμιος πρωταθλητής, κάτοχος Master of Science στην φυσιολογία, συγγραφέας, αρθρογράφος στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου, παραγωγός πλήθους βιντεοκασσετών με προγράμματα προπόνησης, ηθοποιός, χορογράφος σκηνών μάχης σε πλήθος ταινιών του Χόλιγουντ και εκπαιδευτής σε σεμινάρια σε όλες τις χώρες του πλανήτη ("πλην Βόρειου και Νότιου πόλου"), εδώ μας δείχνει πως να προπονούμε τα ψηλά λακτίσματα με βοηθό μια καρέκλα σε ελάχιστο χώρο.
Για όσους έχουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, να σας πληροφορήσω ότι έχει μετρηθεί στον ίδιο, με φωτοκύτταρο, η ταχύτητα του κυκλικού λακτίσματος στα 60 μίλια και η ταχύτητα σε 3 λακτίσματα το δευτερόλεπτο.
Στην προηγούμενη ανάρτηση μιλήσαμε για την προπόνηση που πρέπει να γίνει αναγκαστικά στο σπίτι λόγω καραντίνας και κορονοιού.
Εδώ μπορείτε να δείτε μερικές ιδέες από τον καλύτερο ίσως στον κόσμο, τον Jeff Cavaliere. Το κανάλι του στο youtube έχει περίπου 10.000.000 μέλη και περίπου 1,5 δις προβολές!!
Βρισκόμαστε όλοι σε «κατ’ οίκον
περιορισμό», το λέμε και καραντίνα, για να ελέγξουμε την εξάπλωση του ιού. Μια πολύ
σωστή απόφαση που θα μας δώσει την δυνατότητα
να περιορίσουμε τα θύματα. Μια απόφαση που αντιμετωπίζει την εξάπλωση αφού
ακόμη δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τον ιό. Όλα αυτά αναμένοντας το
φάρμακο, το εμβόλιο, που ήδη ετοιμάζονται, αλλά και την ζέστη της άνοιξης που
μάλλον θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για την πανδημία. Δύσκολες μέρες.
Όσοι κάνουν πολεμικές τέχνες
αναγκάζονται να απέχουν από τις προπονήσεις για δύο εβδομάδες ίσως και
περισσότερο, αφού οι σχολές είναι υποχρεωτικά κλειστές και πρέπει να παραμένουν
στο σπίτι.
Και όμως μήπως έχουμε μπροστά μας
μια σπουδαία ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι; Αρκεί να δούμε το σπίτι μας σαν
χώρο προπόνησης. Ένα χώρο προπόνησης όχι μόνο για 1-2 ώρες αλλά για 24.
Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Στο πρόγραμμα μιας σχολής υπάρχουν τεχνικές που είναι αναγκαία η συμμετοχή του αντιπάλου,
τεχνικές που δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή του αντιπάλου και τεχνικές που βρίσκονται
μεταξύ των δύο προηγούμενων κατηγοριών, δηλαδή τεχνικές που μπορούν ως ένα
βαθμό να εμπλέκεται ο παρτενέρ και ως ένα βαθμό να μην υπάρχει σαν φυσική παρουσία.
Για παράδειγμα: οι βασικές
τεχνικές, οι φόρμες ή Kata
ή Poomsaeκ.λ.π., οι συνδυασμοί βασικών τεχνικών δεν χρειάζονται
κάποιον παρτενέρ. Στις σχολές γίνονται συνήθως με τους μαθητές να κινούνται
παράλληλα αλλά όχι να συνεργάζονται απαραίτητα.
Επομένως μπορούμε να οργανώσουμε
ένα πρόγραμμα επαναλήψεων βασικών τεχνικών. Ο χώρος που χρειάζεται είναι
περίπου 1χ2 m, εφόσον
εκτελούνται στατικά. Μπορούμε να αρχίσουμε από αυτές που υστερούμε ώστε να προλάβουμε
να τις βελτιώσουμε πριν τελειώσει η καραντίνα!
Μόνο τεχνικές χεριών, μόνο ποδιών
και μετά συνδυασμοί και χεριών και ποδιών. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι
στο θέμα αυτό η προπόνηση στις σχολές υστερεί γιατί πρέπει να εκτελεστεί όλο το
πρόγραμμα και δεν υπάρχει ο χρόνος να επιμείνουμε πάρα πολύ στις πολλές επαναλήψεις.
Τώρα είναι η ευκαιρία να το διορθώσουμε.
Με τη ίδια λογική μπορούμε να
βελτιώσουμε τις τεχνικές των Kata/ Poomsae.
Μια τεχνική που μας δυσκολεύει, έναν συνδυασμό, ένα τμήμα ή ολόκληρο αν έχουμε
χώρο.
Δείτε τον Yashuhiro Uema 9 Dan στο Shorin Ryu Shubukan πόσο λίγο χώρο χρειάζεται για να εκτελέσει τα Kata του συστήματός του:
Οι βηματισμοί της μάχης δεν
χρειάζονται χώρο. Είναι εδώ για μας!
Αν έχουμε καθρέφτη ή τζάμι πόρτας
(!) τότε έχουμε ένα «κομμάτι σχολής» εντελώς δικό μας για αρκετά 24ωρα. Η
σκιαμαχία είναι έτοιμη να ξεκινήσει!
Και από φυσική κατάσταση; Μα φυσικά!
Κάμψεις, κοιλιακοί, ραχιαίοι, βαθιά καθίσματα σε διάφορες παραλλαγές και όποια
άλλη άσκηση υπάρχει με το βάρος του σώματος. Μπορούμε να βρούμε μερικές χιλιάδες
ιδέες στο YouTube. Μέχρι
και σχοινάκι μπορούμε να κάνουμε αν υπάρχει χώρος και οικογένεια με κατανόηση,
αφού πρώτα απομακρύνουμε τα εύθραυστα!
Τώρα αν έχουμε στο σπίτι ήδη
σάκο, makiwara, ποδήλατο,
διάδρομο και άλλα μηχανήματα, τότε ανήκουμε στους άρχοντες των ημερών.
Αυτό όμως που είναι πραγματικά το
ιδανικό, είναι η ευκαιρία για συστηματικές διατάσεις. Ένα καθημερινό πρόγραμμα
μιας ώρας ήρεμων, οργανωμένων διατάσεων θα απογειώσει στις δύο επόμενες
εβδομάδες το επίπεδο ευλυγισίας μας, κάτι που θα μας προστατέψει από
τραυματισμούς και θα δώσει αισθητά μεγαλύτερο εύρος στις κινήσεις μας και ένα
συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα όσα μπορούσαμε να κάνουμε πριν.
Εκτός όμως από το σωματικό
πρόγραμμα, η καραντίνα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για διάβασμα βιβλίων και
πληροφοριών από το διαδίκτυο πάνω στο σύστημά μας. Θα μπορέσουμε να μελετήσουμε
ιδέες που δεν είχαμε τον χρόνο να ψάξουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα. Μερικά εκατομμύρια
βίντεο είναι εκεί και μας περιμένουν να τα προσέξουμε, με ιδέες για το δικό μας
στυλ που θα μας βοηθήσουν να το δούμε με μια άλλη ματιά. Να μελετήσουμε τους καλύτερους
του κόσμου και να εκτιμήσουμε το πόσο απέχουμε από αυτούς. Να εντοπίσουμε τι
είναι αυτό που κάνουν αυτοί καλά και να βάλουμε τους στόχους μας για να κλείσουμε
την απόσταση που μας χωρίζει.
Η εξέλιξη έρχεται πρώτα στο μυαλό
μας με αλλαγή στον τρόπο που σκεφτόμαστε και μετά υλοποιείται στην πράξη.
Αν δούμε τον χρόνο αυτής της καραντίνας
σαν ευκαιρία, τότε σίγουρα όταν αυτή η κατάσταση τελειώσει, θα μας βρεί καλύτερους
από πριν.
Το βίντεο που ακολουθεί, εκτός του ότι δείχνει πολύ ωραίες αισθητικά κινήσεις, ενισχύει και το επιχείρημα για το ότι το Aikido είναι επαρκές για αυτοάμυνα.
Και μια ωραία σκηνή από την ταινία του Phil Joannou "The Punisher: Dirty Laundry" με πρωταγωνιστή τον Thomas Jane και ένα μπουκάλι Jack Daniels, ενώ στον ρόλο του ανάπηρου υπαλλήλου της κάβας ο σπουδαίος Tom Waits.
Ο YuriBoyka«γεννήθηκε» το 2006 αλλά ο ScottEdwardAdkins, ο ηθοποιός που τον ενσαρκώνει, γεννήθηκε το 1976
στο Μπέρμιγχαμ της Μεγάλης Βρετανίας.
Άς δούμε τι μεσολάβησε από
την γέννηση του δεύτερου έως την «γέννηση» του πρώτου.
Ο Scottείναι Άγγλος
αν και η προγιαγιά του έχει ισπανικές ρίζες. Από μικρός έδειξε το ενδιαφέρον
του για τις πολεμικές τέχνες. Από τα 10 του βρέθηκε κοντά στο Judoαλλά ήταν
στα 13 όταν μπήκε για τα καλά στον χώρο. Αλλά αυτό έγινε τελικά με το Taekwondo, στο οποίο μετά από 6 χρόνια, στα 19 πήρε την μαύρη
ζώνη. Το Kickboxingήταν κάτι που εξασκούσε
σχεδόν παράλληλα με το Taekwondo. Έφθασε μάλιστα να πάρει και τον τίτλο του προπονητή από την ProfessionalKickboxingAssociation (PKA). Ασχολήθηκε επίσης και με το Ninjutsu, το KravMaga, το Karate, το Wushu, το Jujutsu, το MuayThai, το Capoeira και την ακροβατική γυμναστική.
Όμως ο δρόμος του δεν ήταν
οι πολεμικές τέχνες ούτε η αγωνιστική καριέρα ή ο ρόλος του εκπαιδευτή.
Στην βιομηχανία του σινεμά
και κυρίως στις ταινίες δράσης, πάντα χρειάζονται ανθρώπους εκπαιδευμένους που
να ξέρουν να κινούνται, ανθρώπους που να δείχνουν με πειστικό τρόπο ότι
μάχονται. Τις προηγούμενες δεκαετίες αυτό το έκαναν οι ηθοποιοί, οι οποίοι όμως
δεν είχαν σχέση με την μάχη. Οι κινήσεις τους ήσαν περιορισμένες, έδειχναν ότι
προσποιούνταν μια μαχητική συμπεριφορά, έπαιζαν τον ρόλο του μαχητή, αλλά δεν ήταν.
Αποτέλεσμα ήταν να μην πείθουν, να μην διαφοροποιούνται από άλλους συναδέλφους τους
αφού όλοι είχαν την ίδια άγνοια. Έτσι οι σκηνές μάχης ήταν περιορισμένες και
δεν καταλάμβαναν πολύ χρόνο μέσα σε μια ταινία. Καινοτομία στο κομμάτι αυτό
υπήρξε από την εποχή του BruceLeeκαι μετά. Από
τότε εμφανίζονταν μπροστά στην κάμερα άνθρωποι πραγματικά εκπαιδευμένοι, με
εμφανείς δεξιότητες, ταχύτητα, καλές τεχνικές και κυρίως μία σωματική ικανότητα
στην οποία θα μπορούσε ένας σκηνοθέτης να βασιστεί, ώστε να «χτίζει» ολόκληρες
συμπλοκές με αρχή, μέση και τέλος. Μπορούσαν επίσης, αφού μπήκαν στο παιχνίδι πολλές
διαφορετικές πολεμικές τέχνες, να διαφοροποιούν την μορφή της συμπλοκής,
δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον σκηνοθέτη να παρουσιάζει διαφορετικό κινηματογραφικό
προϊόν, ελκύοντας ξανά τους θεατές. Πόσοι δεν πήγαν να δουν ξανά και ξανά μια
ταινία μόνο και μόνο για να χορτάσουν τις σκηνές μάχης.
Αυτό οδήγησε στην ανάδειξη δύο
νέων ειδικοτήτων. Αυτών που μπορούσαν να μάχονται και να παίζουν κάποιο υποτυπώδη
ρόλο, αλλά και των χορογράφων αυτών των σκηνών που πλέον ήσαν πολύ πιο σύνθετες.
Ο Scott ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Η αρχή έγινε το 2001
στην ταινία ExtremeChallenge η οποία μάλιστα ήταν παραγωγή του Χονγκ Κονγκ. Στην συνέχεια
συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του χώρου, YuenWooping, CoreyYuen, τον γνωστό από τις ταινίες του BruceLee και λίγο ευτραφή SammoHung και τον γνωστό σε όλους JackieChan.
Έπαιζε συνέχεια σε ταινίες έως το 2006, οπότε χτύπησε φλέβα χρυσού. Ο YuriBoykaέκανε την εμφάνισή του. Τεράστια επιτυχία, με τον Scott με πολύ «κακή» εικόνα, υποδυόμενος έναν σκληρό Ρώσο φυλακισμένο που αγωνίζεται σε αγώνες ΜΜΑ μέσα στις φυλακές. Πολύ βία, εντυπωσιακές σκηνές μάχης, άγριο περιβάλλον.
Δείτε τι γίνεται:
Από την χρονιά αυτή και μετά η καριέρα του απογειώνεται.
Είτε σαν συμπρωταγωνιστής είτε σαν πρωταγωνιστής, συμμετέχει σε πολύ καλές
παραγωγές με εξαιρετικούς ηθοποιούς όπως JackieChan, JeanClaudeVanDame, DonnieYen, MichaelJaiWhite, Jason Statham, Sylvester Stalloneκαι πολλοί
ακόμη.
Εδώ με τον DonnieYen:
Εδώ με τον Andrei Arlovski, αληθινό μαχητή του ΜΜΑ (49 αγώνες,28 νίκες, 17 ήττες, 2 ακυρωμένους αγώνες):
Εδώ με τον Jason Statham:
Όλες τις πληροφορίες
μπορείτε να τις βρείτε στην ιστοσελίδα του:
Η ζωή του MikeTysonκαι ιδιαίτερα η σχέση
με τον προπονητή του CusD’ Amato πρόκειται να γίνει
ταινία. Οι προδιαγραφές για μια μεγάλη επιτυχία φαίνονται από τώρα.
Για τον ρόλο του CusD’ Amato έχει επιλεγεί ο σπουδαίος ηθοποιός AnthonyHopkins:
Και εδώ όταν κατακτά το Oscar:
Την σκηνοθεσία έχει
αναλάβει ο NickCassavetes, γιός του Ελληνικής καταγωγής μεγάλου σκηνοθέτη και ηθοποιού NickCassavetesκαι της εξαιρετικής ηθοποιού
GenaRowlands. Αυτό που ψάχνουν είναι έναν ηθοποιό για να ενσαρκώσει τον Tyson σε μικρή ηλικία. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν την άνοιξη.
ΗταινίαβασίζεταιστοβιβλίοτουMontieth Illingworth
“Mike Tyson: Money, Myth and Betrayal”.
Παλιότερα ο MartinScorsese μαζί με τον BruceWillisείχαν προσπαθήσει να
πάρουν τα δικαιώματα του βιβλίου χωρίς επιτυχία.
ΟD’ Amato είχε υιοθετήσει τον μικρό Mike όταν η μητέρα του είχε πεθάνει και τον είχε σαν μέλος της οικογένειάς του,
δίνοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία ζωής μακριά από συμμορίες και αναμορφωτήρια. Ήταν
όμως και ένας σπουδαίος προπονητής. Είχε αναδείξει δύο παγκόσμιους πρωταθλητές,
τον FloydPattersonκαι τον JoseTorres. Μετά η μεγάλη καριέρα του τέλειωσε.
Είχε
ανοίξει ένα μικρό γυμναστήριο στην περιοχή του, το CatskillBoxingClub.
Αυτό που δεν γνώριζε ήταν ότι η μοίρα του κρατούσε το καλό για το
τέλος. Έναν από τους μεγαλύτερους μαχητές όλων των εποχών.
Η
καριέρα του Mike ήταν
εκπληκτική. Ο D’ Amato ευτύχησε να δει τον «γιό» του να κατακτά τον παγκόσμιο τίτλο. Πέθανε το
1985, ένα χρόνο μετά, σε ηλικία 77 ετών. Ο Tysonουσιαστικά έχασε τον πατέρα του.
Αυτή η πολύ ανθρώπινη
σχέση θα ζωντανέψει στην οθόνη με τον καλύτερο, τον AnthonyHopkins στον ρόλο του “πατέρα”.