Hangler vs Hearns: ο αγώνας της δεκαετίας του '80

Κάθε χρόνο γίνονται στον κόσμο χιλιάδες αγώνες επαγγελματικής πυγμαχίας. Το να καταφέρει ένας αγώνας να ξεχωρίσει είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να έχει πολλά καλά στοιχεία και σε πολλούς τομείς.

Στις 15 Απριλίου του 1985 έγινε ένας τέτοιος αγώνας, αλλά με μια διαφορά. Χαρακτηρίστηκε σαν ο αγώνας της δεκαετίας του ’80.

Γιατί έγινε αυτό και σε τι διέφερε από τους άλλους;

Οι μαχητές ήταν εκπληκτικοί, με απίστευτες περγαμηνές.

Ο Marvin Hagler, γεννημένος το 1954 ήταν στα 31 του. Εμπειρία, τεχνική, δύναμη, καλή ηλικία και μεγάλο όνομα. Τέλειωσε την καριέρα του δύο χρόνια μετά, οπότε μπορούμε να πούμε ότι ήταν στην κορυφαία του στιγμή. Συνολικά αγωνίστηκε 67 φορές και είχε 62 νίκες, 52 νοκάουτ (τα περισσότερα από κάθε άλλον), 3 ήττες, και 2 ισοπαλίες. Είχε τις περισσότερες υπερασπίσεις των παγκόσμιων τίτλων στις WBA, WBC, IBF και The Ring, 12 φορές. Του έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία. Περιλήφθηκε στο International Boxing Hall of Fame, το World Boxing Hall of Fame, ψηφίστηκε σαν Μαχητής της δεκαετίας, δύο φορές σαν μαχητής της χρονιάς από το περιοδικό The Ring Magazine και τους αθλητικογράφους των ΗΠΑ. Το 2001 και το 2004 το περιοδικό The Ring τον χαρακτήρισε ως τον τέταρτο καλύτερο πυγμάχο στην κατηγορία middleweight όλων των εποχών και το 2002 τον κατέταξε ως τον 17^ο καλύτερο μαχητή των τελευταίων 80 χρόνων. Η International Boxing Research Organization τον ψήφισε ως τον 6^ο καλύτερο μαχητή στην middleweight όλων των εποχών, ενώ το BoxRec τον κατέταξε σαν τον 12^ο καλύτερο πυγμάχο όλων των εποχών.

Ο ύψους 1,98m Thomas Hearns, ήταν στα 27 του όταν έγινε αυτός ο αγώνας. Θα λέγαμε ότι βρισκόταν στο μέσον της καριέρας του αφού σταμάτησε να αγωνίζεται το 2006 σε ηλικία 48 ετών. Συνολικά αγωνίστηκε 67 φορές. Νίκησε 61, με 48 νόκ άουτ, είχε 5 ήττες και 1 ισοπαλία.

Είχε τίτλους σε 5 διαφορετικές κατηγορίες (!): Welterweight, light middleweight, middleweight, super middleweight και light heavyweight.

Ψηφίστηκε από το περιοδικό The Ring Magazine μαχητής της χρονιάς, και από τους Αμερικανούς αθλητικογράφους για το 1980 και το 1984. Κατατάχθηκε στο Νο 18 στην λίστα των καλύτερων πυγμάχων όλων των εποχών. Στο BoxRec κατατάχθηκε σαν ο καλύτερος pound for pound πυγμάχος όλων των εποχών. Το 2012 μπήκε στο International Boxing Hall of Fame.

Από την αρχή του πρώτου γύρου θα δείτε ένα ξεκίνημα αγώνα που δεν έχει σχέση με ότι άλλο έχετε ξαναδεί.

Αναρωτιέται κανείς άν αυτοί οι δύο τύποι πιστεύουν ότι υπάρχει περίπτωση να βγεί όλος ο αγώνας με τον ρυθμό αυτό.

Στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα ο Hearns πέρασε ένα καλό δεξί στο σαγόνι του Hagler. Το σαγόνι του θεωρούνταν το πιο σκληρό και ανθεκτικό εκεί έξω. Όλοι το έλεγαν αυτό και όπως αποδείχθηκε είχαν δίκιο.

Στον δεύτερο γύρο ο Hagler σχίστηκε στο μέτωπο. Ο δε Hearns ξεκίνησε τον γύρο με ένα κάταγμα στο δεξί χέρι. Για να προστατευθεί επέλεξε να κινείται κυκλικά αλλά ο ρυθμός και η ένταση παρέμεινε ίδια.

Στον τρίτο γύρο ο ρυθμός έπεσε λίγο ή μάλλον το πολύ κοντινό μακελειό, η απόσταση άνοιξε λίγο αλλά όχι η μαχητικότητα. Το σχίσιμο του Hagler δημιουργούσε άγχος τόσο στον ίδιο αλλά και στις χιλιάδες των θεατών που παρακολουθούσαν σχεδόν συνέχεια όρθιοι τον «πόλεμο» όπως χαρακτηρίστηκε μετά αυτό που έβλεπαν.

Σε συνολικό χρόνο 8 λεπτά και 1 δευτερόλεπτο ο αγώνας τελείωσε με τον Hearns στο καναβάτσο.

Αν ο Hagler έδειξε τα καλά του στοιχεία, το δεξί και το αριστερό ευθύ, την πλάγια κίνηση και την δύναμή του πρέπει να σημειώσουμε ότι τα χτυπήματα του Hearns ήταν πραγματικά διατρητικά, χαλαρά και ιδιαίτερα εύστοχα. Κάτι άλλωστε που φάνηκε από τον πρώτο γύρο που πλησίασε στο να τελειώσει τον αγώνα.

Αλλά φθάνουν τα λόγια, δείτε τους «τρεις καλύτερους γύρους όλων των εποχών»: