Και λίγο αυθεντικό Αγγλικό Bare Knuckle,πυγμαχία χωρίς γάντια. Το βίντεο είναι - όπως λέει - από την Ουαλία.
Οι Άγγλοι έχουν ιστορία στο άθλημα αλλά και στις ωραίες μπυραρίες, γιατί τα δύο αυτά πολλές φορές συνδυάζονται.
Είναι αγώνες που γίνονται συνήθως πολύ κοντά σε μπαρ - παρατηρείστε τα ποτήρια στα χέρια των θεατών - ενώ οι κανόνες εφαρμόζονται από τον κριτή - διαιτητή - διοργανωτή που είναι στο κέντρο. Ο αγωνιστικός χώρος με τις αχυρόμπαλες κλέβει καρδιές και φέρνει τους θεατές σε απόσταση αναπνοής από τους μαχητές.
Το φίλαθλο πνεύμα είναι πάντα παρόν και το κέφι συνεχίζεται μετά στο πάρτι.
Πριν δυό μέρες ανέβηκε ένα βίντεο του 2015, στο οποίο φαίνονται εξετάσεις για Dan στο Kukkiwon.
Σε αυτό διακρίνεται Κορεάτης Master που ισχυρίζεται, όπως λέει και το κείμενο που συνοδεύει το βίντεο, ότι στο Kukkiwon γίνονται εξετάσεις για δύο Dan μαζί!
Είτε πρόκειται για την γνωστή μέθοδο "κόβω δρόμο", είτε για την "ένα συν ένα δώρο", αναρωτιόμαστε αν είναι η πρώτη περίπτωση που υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε στιγμιότυπα από τους πρώτους επαγγελματικούς αγώνες Karate στις ΗΠΑ. Είναι αγώνες με όρους ημιεπαφής. Παρατηρείστε τον χώρο που γίνονται οι αγώνες. Δεν είναι καν γήπεδο, πρόκειται για στούντιο. Το δάπεδο είναι παρκέ, καμία σχέση με το σημερινό τατάμι. Η περίοδος περιγράφεται ως "εποχή των γυμνών αρθρώσεων" αφού όπως βλέπετε δεν υπάρχουν προστατευτικά ούτε στα πόδια ούτε στα χέρια.
Ο παρουσιαστής, ο John Graden, είναι μεγάλο όνομα στον χώρο. Ο σχολιαστής, ο Joe Lewis, ήταν ένας πραγματικός θρύλος.
Σχεδόν όλοι οι αγωνιζόμενοι έγιναν τα μεγαλύτερα ονόματα στις πολεμικές τέχνες των ΗΠΑ.
Και ένα βίντεο που κυκλοφόρησε πριν τρεις περίπου μήνες και αναφέρεται σε αυτό που θα λέγαμε old Karate.
Βλέπετε την προπόνηση στις αρχές ακόμη του στυλ. Χαρακτηριστικά είναι η απλότητα των μέσων, η ανυπαρξία μεγάλων αιθουσών που βλέπουμε σήμερα, η έλλειψη "ξενοδοχειακών" ανέσεων, η εστίαση στις βασικές τεχνικές, η συστηματική σκλήρυνση των "όπλων" και γενικά η καθαρότητα της προσέγγισης. Βλέπουμε ανθρώπους που εκπαιδεύονται για να μπορούν να μάχονται.
Πέρα από όλα αυτά, αυτό που αναδεικνύεται είναι το μαχητικό πνεύμα του στυλ, κάτι το οποίο σήμερα είναι από δυσδιάκριτο έως ανύπαρκτο.
Αυτή είναι μια ανάρτηση διαφορετική από τις άλλες. Γιατί μας ενδιαφέρει; Γιατί μιλά ο Dana White το αφεντικό του UFC, ο άνθρωπος που έβαλε το ΜΜΑ στην καθημερινότητα σχεδόν όλων, κάνοντάς το ένα πραγματικά παγκόσμιο άθλημα.
Αγόρασε την επιχείρηση 10 εκατομμύρια και σε λίγα χρόνια την πούλησε 4,2 δισεκατομμύρια!
Πρόκειται για μία από τις "εμψυχωτικές" ομιλίες που συνηθίζουν οι Αμερικάνοι, έχει όμως ενδιαφέρον
Ένα νέο βίντεο για το Kudo που μας βάζει στο πνεύμα του στυλ.
Αναφέρεται στο 1991, είναι στα γιαπωνέζικα, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να δούμε την δυναμική του και την πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για τον τρόπο μάχης που προτείνει.
ToJudoείναι
ένα μαχητικό στυλ που έχει επηρεάσει ιδιαίτερα την εικόνα που έχουμε για τις πολεμικές
τέχνες. Είναι το κυρίαρχο στυλ στην μάχη μικρής απόστασης. Λίγο πολύ όλα τα
στυλ χρησιμοποιούν κάποιες μαχητικές ιδέες του Judo. Θα λέγαμε ότι είναι ένα από τα "βασικά" στυλ που χτίζουν την ολοκληρωμένη μαχητική ικανότητα.
ToJudo δημιουργήθηκε από τον Jigoro Kano, μια μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης Ιαπωνίας, που ξεπερνά τα στενά όρια μιας πολεμικής τέχνης.
Ο Kano στα τέλη του 19ου αιώνα είχε ήδη Menkyo στο Kito Ryu Jujutsu και μάλλον και στο Tenjin Shinyo Ryu, δηλαδή είχε άδεια να διδάσκει, ήταν εκπαιδευτής. Τα στυλ του Jujutsu είχαν ιστορία αιώνων και ήταν η τέχνη που αξιοποιούσαν οι Σαμουράι στα πεδία των μαχών, όταν έχαναν ή δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.
Είχε επίσης μελετήσει τις τεχνικές και είχε κάνει προσαρμογές στο σώμα του (1,57 ύψος και 42 κιλά βάρος) αλλά είχε επινοήσει και νέες. Κυριαρχούσε η σκέψη του να μην απαιτείται στο σύστημά του ιδιαίτερη δύναμη για την εκτέλεση των τεχνικών.
Εδώ βλέπουμε τον Kano σε ένα ιδιαίτερα σπάνιο βίντεο:
Το στυλ είχε ανατροπές, ακινητοποιήσεις, στραγγαλισμούς, πνιγμούς, κλειδώματα σε αγκώνες και ώμους. Σε αντίθεση με το Jujutsu, είχε δοθεί περισσότερη προσοχή στην ασφάλεια των πτώσεων, και την προσωπική ανάπτυξη.
Ένας από τους μαθητές του Kano ήταν ο Mitsuyo Maeda. Στα 17 του βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο Waseda και στο Kodokan, την σχολή του Kano. Ήταν ιδιαίτερα δυναμικός μαχητής. Ανήκε στην δεύτερη γενιά σπουδαστών του Kodokan.
Ο Maeda ήταν περισσότερο πρεσβευτής του Judo παρά εκπαιδευτής. Του άρεσε να αμφισβητεί την αξία των άλλων μαχητών και των άλλων συστημάτων. Έφθασε να έχει στο ενεργητικό του περισσότερους από 2000 επαγγελματικούς αγώνες.
Το 1879 επισκέφθηκε την Ιαπωνία ο Αμερικανός Πρόεδρος Ulysses S.Grant. Προς τιμήν του έγινε και μια επίδειξη Jujutsu. Εντυπωσιάστηκε. Το Judo τότε μόλις άρχιζε να γίνεται γνωστό. Και στην Ιαπωνία ακόμα συγχεόταν με το Jujutsu. Το 1903 ο Grand Master Yamashita Yoshitsugu πήγε στις ΗΠΑ για να διδάξει. Μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο Πρόεδρος Ρούζβελτ. Η εκπαίδευση πήγαινε πολύ καλά και οι Αμερικάνοι ζήτησαν και άλλους εκπαιδευτές. Ο Maeda ήταν μεταξύ αυτών αξιοποιώντας και τα πολύ καλά αγγλικά του. Ο Maeda εκτός από την διδασκαλία ασχολιόταν και με το να αντιμετωπίζει και μαχητές από όλα τα στυλ.
Μετά την Αμερική ακολούθησαν η Κούβα το Μεξικό και η Κεντρική Αμερική. Στην Βραζιλία έφθασε το καλοκαίρι του 1914. Συνέχισε τις επιδείξεις και τους αγώνες. Το 1921 ίδρυσε την πρώτη του σχολή Judo.
Ο Gastao Gracie ήταν επιχειρηματίας. Ήταν ιδιοκτήτης του χώρου που έκανε επίδειξη και αγώνες ο Maeda. Ο γιός του, τότε 14 ετών, Carlos, παρακολούθησε μια επίδειξη και εντυπωσιάστηκε. Έγινε μαθητής του. Στα 17 του ήταν από τους καλύτερους.
Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι αδελφοί: Oswaldo, Gastao, Jorge και Helio.
Οι αδελφοί Gracie από τον Maeda έμαθαν να αντιμετωπίζουν όλων των ειδών τους μαχητές, από παλαιστές, πυγμάχους, κατσέρ κ.α., αντιπάλους με όπλα και χωρίς όπλα. Από όρθια στάση, γονατιστή και στο έδαφος.
Οι Gracie προσάρμοσαν όλη αυτή την ύλη που τους μετέφερε ο Maeda στα σώματά τους, ανέπτυξαν το σύστημά τους και το ονόμασαν Brazilian Jujitsu.
Οι Gracie είχαν και ένα ακόμη χαρακτηριστικό: έκαναν πολλά παιδιά. Ο Carlos έφθασε τα 21! Τα μισά είχαν μαύρη ζώνη στο Brazilian. Από μόνοι τους αποτέλεσαν μια δυναστεία μάχης.
Ο πρώτος άνθρωπος της ιστορίας μας, ο Jigoro Kano πέθανε το 1938, τιμημένος από την χώρα του με τα σημαντικότερα παράσημα.
Ο δεύτερος, ο Mitsuyo Maeda, πέθανε στις 28 Νοεμβρίου του 1941 από νεφροπάθεια. Την προηγουμένη του θανάτου του το Kodokan τον είχε τιμήσει με το 7ο Dan.
O τρίτος, ο Carlos Gracie πέθανε στα 92 του, το 1994. Δίπλα του βρίσκονταν 21 παιδιά, 106 εγγόνια και 128 δισέγγονα.
Το Sumo είναι ένα παραδοσιακό αγώνισμα της Ιαπωνίας με μεγάλη ιστορία.
Εδώ βλέπουμε το τελετουργικό της λήξης μιας πραγματικά μεγάλης καριέρας. Οι Ιάπωνες σε αυτά είναι μοναδικοί. Είναι επίσης μοναδικοί στο να τιμούν τις παραδόσεις τους.
Ο Hiroshi Katanishi είναι εξαιρετικός τεχνίτης. Με έδρα την Λοζάννη της Ελβετίας και την σχολή του Judo Kwai διδάσκει σε όλο τον κόσμο αλλά κυρίως στην Ευρώπη. Είναι τεχνικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Judo και υπήρξε προπονητής της Εθνικής Γαλλίας κατά την περίοδο 1974-1976.
Η μεταδοτικότητά του είναι εκπληκτική. Δείτε τα βίντεο και χωρίς ήχο. Θα καταλάβετε τι λέει:
Η άμυνα σε επίθεση με μαχαίρι περιλαμβάνεται στην ύλη των περισσότερων στυλ. Απευθύνεται στους προχωρημένους μαθητές, κάτι που είναι λογικό αφού απαιτεί την καλή γνώση των τεχνικών.
Απόλυτα ρεαλιστική εκπαίδευση δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί θα απαιτούσε την χρήση πραγματικού μαχαιριού και την απόλυτα κακή πρόθεση του επιτιθέμενου να κάνει κακό στον αμυνόμενο. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση της εγγυημένης ασφάλειας της εκπαίδευσης.
Στην απόσταση από την θεωρητική προσέγγιση έως την πραγματικότητα υπάρχουν αρκετά στάδια. Το σημαντικό είναι να έχουμε επίγνωση σε ποιό στάδιο αντέχουμε να φθάσουμε, σταθμίζοντας τον δείκτη κόστους/ωφέλειας, ρεαλισμού και πιθανότητας τραυματισμού.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε τον εκπαιδευτή να έχει μια πολύ καλή προσέγγιση στο όλο θέμα:
Πρόκειται για ένα βίντεο που παρουσιάζει με φωτογραφίες την ζωή και την δράση του δημιουργού του Shotokan Karate Gishin Funakoshi. Ήταν μεγάλη προσωπικότητα και η συνεισφορά του στο σύστημα τεράστια αφού "μετέφερε" από την Okinawa στην κεντρική Ιαπωνία και το ανέδειξε διδάσκοντας σε όλη την χώρα μέσω των μαθητών του. Έθεσε τις βάσεις ώστε να μπορέσουν οι επόμενοι να το οργανώσουν και να το διαδώσουν σε όλο τον κόσμο.
Το συγκεκριμένο βίντεο είναι ενδιαφέρον όχι τόσο γιατί παρουσιάζει άγνωστες πληροφορίες, αλλά γιατί με την οπτικοποίηση της πορείας του ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή.
Παρατηρείστε τις λεπτομέρειες: τις φόρμες με τα πιο κοντά παντελόνια, τους κόμπους στα χέρια, την χρήση των όπλων της Okinawa στα μαθήματά του, τις τεχνικές ανατροπών, την έλλειψη ψηλών λακτισμάτων, τις τεχνικές άμυνας σε επίθεση με μαχαίρι, την διαφορετική θέση του κόμπου της ζώνης και κυρίως τον σεβασμό και την ιαπωνική κουλτούρα που αναδεικνύεται σε όλες τις φωτογραφίες.
