Bajiquan: το εκρηκτικό Κινέζικο "στυλ των σωματοφυλάκων"

Το Bajiquan είναι μια κινέζικη πολεμική τέχνη που πιστεύεται ότι προέρχεται από την επαρχία Mengcun, στην πόλη Cangzhou της επαρχίας Heibei, στην Βόρεια Κίνα. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι προέρχεται από τον ναό Yueshan της επαρχίας Henan. Ερευνάται επίσης και το ενδεχόμενο να προέρχεται από το Shaolin ή το Wudang.

Ο όρος Baji, που μεταφραζόμενος θα μπορούσε να είναι «επέκταση προς όλες τις κατευθύνσεις» προέρχεται από το φιλοσοφικό βιβλίο του Yijing.

Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα Κινέζικα μαχητικά στυλ, είναι ο δυναμικός του χαρακτήρας, η σαφής προτίμησή του σε απότομες, εκρηκτικές κινήσεις. Αυτό σε αντίθεση των ρευστών, απαλών κινήσεων που έχουμε δεί στα άλλα Κινέζικα συστήματα. Ταξινομείται λοιπόν στα «εξωτερικά» στυλ. Σαν εικόνα τα χαρακτηριστικά του είναι η εκρηκτική ισχύς σε μικρή απόσταση και τα χτυπήματα με τους αγκώνες και τους ώμους.

Ο πρώτος Δάσκαλος του συστήματος ήταν ο Wu Zhong (1712-1802). Ένας από τους επόμενους Μεγάλους Δασκάλους ήταν ο Li Shuwen (1864-1934). Μεταξύ των μαθητών του ήσαν ο Huo Dian Ge (σωματοφύλακας του Τελευταίου Αυτοκράτορα της Κίνας Pu Yi), ο Li Chenwu (σωματοφύλακας του Μάο) και ο Liu Yun Qiao (μυστικός πράκτορας της Kuomintang και εκπαιδευτής των σωματοφυλάκων του Chiang Kai Shek). Από όλα αυτά είχε πάρει αρχικά τον χαρακτηρισμό της «τέχνης των σωματοφυλάκων».

Πάρτε μια ιδέα (όχι ειδικά ρούχα, όχι ζώνες, όχι ειδικός χώρος):

Όσον αφορά την τακτική που χρησιμοποιεί, είναι η μάχη μικρής απόστασης και με γρήγορες και δυνατές τεχνικές των χεριών με τις οποίες προσπαθεί να διασπάσει την άμυνα του αντιπάλου και να επιτεθεί στα ευαίσθητα σημεία του λαιμού, του κορμού και των ποδιών. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιείται ένας ειδικός τρόπος βηματισμού, το zhen jiao, για την φόρτιση της κίνησης,  κάτι που αναπτύσσεται με χρόνια εξάσκησης.

Τα κτυπήματα που χρησιμοποιεί είναι λακτίσματα και χτυπήματα με τα χέρια. Τα λακτίσματα είναι χαμηλά, ενώ οι τεχνικές των χεριών περιλαμβάνουν γροθιές όλων των ειδών. Οι πιο αναγνωρίσιμες τεχνικές του είναι τα χτυπήματα με τον αγκώνα και οι γροθιές με την χρήση βαθιάς παράλληλης στάσης κατά μήκος της επίθεσης. Υπάρχουν όμως και χτυπήματα με ανοιχτή παλάμη όπως και δυνατές ωθήσεις με τον ώμο.

Επίσης περιλαμβάνει κλειδώματα καρπών, αγκώνων και ώμων όπως και τις αντιτεχνικές τους οι οποίες συνήθως είναι κρυμμένες στα βήματα.

Εδώ μπορείτε να δείτε αγώνα, τεχνικές και μελέτη του qiang (παρατηρείστε το φτωχικό περιβάλλον και την αυθεντικότητα των ανθρώπων):

Στην εκπαίδευση εξασκούνται δύο ειδών σειρές τεχνικών, οι αντίστοιχες φόρμες, Kata, Poomsae. Είναι οι Daija (μεγάλο πλαίσιο) και οι Xiaojia (μικρό πλαίσιο). Οι Daija περιλαμβάνουν συγκριτικά μεγαλύτερες και απλούστερες τεχνικές, ενώ οι Xiaojia μικρότερες και πιο πολύπλοκες.

Δείτε μια φόρμα:

Δείτε μερικές εφαρμογές:

Και στο σινεμά. Σκηνές μάχης με Bajiquan από την ταινία The Gandmaster:

Από όπλα κυρίως χρησιμοποιεί το qiang (δόρυ) και το jian (σπαθί).

Όσον αφορά την γενεαλογία, οι κυριότερες μορφές του είναι οι ακόλουθες:

Wu Bajiquan: ίσως το πιο διάσημο στυλ του Bajiquan στο Mengcun. Ο πιο σεβαστός Δάσκαλος είναι ο Wu Lianzhi.

Εδώ o Wu Lianzhi:

Wu Tan Bajiquan: έχει έδρα την Taiwan αλλά έχει διαδοθεί και σε άλλες χώρες. Δεν έχει σχέση με το Wudang.

HUO Bajiquan: έχει αισθητά ψηλότερες στάσεις και μικρότερες κινήσεις του πάνω μέρους του σώματος.

NANJING Guoshu Bajiquan: ιδρύθηκε από την Κυβέρνηση Kuomintang το 1928 στα πλαίσια της εξάπλωσης των πολεμικών τεχνών στις μάζες της Κίνας.

MA TONGBEI Bajiquan: είναι πολύ διαφορετικό από τις άλλες παραλλαγές, συνδυάζοντας μεθόδους από Piguazhang, Tan Tui, Chuo Jiao, Fanziquan. Έχει τις μεγαλύτερες, πιο εκτεταμένες και ρευστές κινήσεις από όλες τις άλλες παραλλαγές. 

Αλλά το Bajiquan είναι γνωστό και στην Ιαπωνία. Είναι μαζί με το Wushu τα πιο δημοφιλή στυλ, αλλά έχει την φήμη του πιο ισχυρού. Το όνομά του στα ιαπωνικά Hakkyokuken.