Η σταδιακή αποδυνάμωση των Poomsae

Το Taekwondo άρχισε να διδάσκεται στην Κορέα στο τέλος της Ιαπωνικής κατοχής της χώρας, το 1944-45. Η πρώτη μορφή ήταν το Chung Do Kwan Taekwondo. Από την τεχνοτροπία αυτή προέκυψαν και οι υπόλοιπες σχολές και μετά η Κορεάτικη Ομοσπονδία και αργότερα η Παγκόσμια.

Μεγάλη επίδραση στην δομή του είχε το Shotokan Karate αφού ο δημιουργός της σχολής Chung Do Kwan, Lee Won Kuk, είχε εκπαιδευτεί στο Shotokan από τον ίδιο τον Funakoshi και μάλιστα όπως λέγεται είχε φθάσει στο 3^ο Dan.

Επομένως η τέχνη που δίδασκε αρχικά ήταν το Shotokan. Οι φόρμες που ασκούνταν ήσαν τα Kata του Shotokan. Αργότερα δημιουργήθηκαν οι πιο «Κορεάτικες» φόρμες, αυτά που σήμερα ξέρουμε σαν Poomsae/Hyeong/Tul ανάλογα με το στυλ Taekwondo.

Το Shotokan όπως και το Taekwondo αρχικά ήσαν πολεμικές τέχνες. Ήσαν μέθοδοι για να μπορεί κάποιος να μάχεται, να υπερασπίζεται την ζωή του σε ακραίες συνθήκες κινδύνου. Δεν υπήρχε η έννοια του αθλητικού ανταγωνισμού.

Η δημιουργία τους ήταν μια πολύ έξυπνη ιδέα για να εξασκούνται χωρίς αντίπαλο, με τρόπο που να μπορεί αυτή η εξάσκηση να δώσει ένα πρακτικό αποτέλεσμα την δύσκολη στιγμή. Ήταν σειρές κινήσεων που μπορούσαν να εφαρμοστούν με πολλούς αντιπάλους - που θα έπρεπε βέβαια και αυτοί να γνωρίζουν την σειρά των τεχνικών - και να μπορούν όλοι με ασφάλεια να ωφελούνται.

Η κεντρική ιδέα ήταν με την εξάσκηση αυτή να μπορούν να βελτιώνουν την μυϊκή συναρμογή, τον συντονισμό των κινήσεων. Οι τεχνικές μπορούσαν να εκτελούνται άπειρες φορές χωρίς φθορά του μαθητή, οπότε και η ζητούμενη κινητική συμπεριφορά να βελτιωθεί σε απίστευτο επίπεδο. Όταν λέμε κινητική συμπεριφορά εννοούμε ένα πράγμα: μάχη δρόμου.

Οι επιλογές των τεχνικών ήσαν «προσγειωμένες», χωρίς θέαμα, με δυνατό και στιβαρό στρίψιμο της μέσης και χαμηλά λακτίσματα.

Εδώ το Koryo σε "δυνατή" εκδοχή:

Το στρίψιμο της μέσης ήταν πάντα η «γεννήτρια ισχύος» πίσω από κάθε τεχνική καί χεριών και ποδιών. Χωρίς αυτή, όλες οι τεχνικές είναι «κούφιες».

 Ένα λάκτισμα για να έχει μέγιστη δύναμη από μηχανική άποψη, πρέπει να εκτελείται στο ύψος των ισχύων. Όσο αυξάνεται η γωνία προς τα πάνω τόσο χάνεται ισχύς.

Στα πλαίσια του θεάματος και της εμπορευματοποίησης του στυλ, αποφασίστηκε – με την διαμόρφωση των κανονισμών – τα Poomsae να εκτελούνται με τρόπο που ουσιαστικά απενεργοποιεί την μέση, μετατρέποντας τις αποκρούσεις και τα κτυπήματα σε κινήσεις «μπαλέτου με φόρμα». Ενώ παλιότερα έβλεπες κινήσεις που ήσαν αυτό που ισχυρίζονταν, τώρα βλέπεις κινήσεις που υποτίθεται ότι είναι αυτό που ισχυρίζονται.

Ένα λάκτισμα που εκτελείται προς τον ουρανό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κανείς αντίπαλος δεν πρόκειται να έρθει από το ταβάνι.



Εδώ το Koryo σε "μοντέρνα" εκδοχή:

Προφανώς αυτοί που έστρεψαν την εκτέλεση των Poomsae προς αυτή την κατεύθυνση είναι οι υπεύθυνοι. Οι αθλητές και οι προπονητές δεν έχουν καμία ευθύνη. Οι πρώτοι επιζητούν ένα μετάλλιο, οπότε ακολουθούν πιστά τους κανονισμούς για τον σκοπό αυτό και οι δεύτεροι εκπαιδεύουν τους αθλητές όπως λέει το σχετικό βιβλίο.

Με τον τρόπο αυτό όλη η ισχύς που αναπτυσσόταν, όλη η τεχνογνωσία που είχε αναπτυχθεί για τον σκοπό αυτό, εγκαταλείφθηκε, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πλέον εκπαιδευτές και ασκούμενους που να εκτελούν τις φόρμες με τον αρχικό μαχητικό τρόπο και όπως φαίνεται έχουμε περάσει το σημείο επιστροφής.  

Μία πολεμική τέχνη κρίνεται από τον τρόπο μάχης που προτείνει. Αυτό είναι κάτι που προκύπτει από την μέθοδο εξάσκησης που ακολουθεί. Από το σύνολο των ασκήσεων εξάσκησης τα Poomsae είναι η πιο περιεκτική. Εγκαταλείποντας το ένα σε εγκαταλείπει και το άλλο.